ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!!!

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ, ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΟΙΔΙΜΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ!!!

<<Σπουδαίο ρόλο εις την ζωή του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου κατείχαν οι αρχές και γιά να είμαι πιο σαφής, οι αξίες, οι κανόνες συμπεριφοράς που υπαγορεύονται από την ηθική κάθε ατόμου.
Γιά το τελευταίο μάλιστα έλεγε χαρακτηριστικά:

ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ!!!

 

Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΓΧΝΟΣ ΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!!!

 

<<Η ανθρώπινη δικαιοσύνη λέει:

«Έσφαλες; Πρέπει να τιμωρηθής».

Η Θεία Δικαιοσύνη λέει:

«Αναγνωρίζεις το  λάθος σου  και  μετανοείς; Συγχωρείσαι»! 

Παρά ταύτα,βλέπεις ότι, ακόμη και από τον ανθρώπινο νόμο δικάζεται με επιείκεια κάποιος, που κάνει ένα έγκλημα, όταν μετανοή ειλικρινά και πάει μόνος του και το ομολογεί, ενώ δεν υπάρχει καμμία υποψία γιά το πρόσωπό του. Και αν από τους ανθρώπους δικάζεται με επιείκεια, πόσο μάλλον από τον Δικαιοκρίτη και Φιλεύσπλαχνο Θεό!

Είμεθα στα Χέρια του Θεού!!!

Ο, ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ, ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΔΙΔΑΣΚΕΙ!!!

ΕΙΣ ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΟΜΙΛΕΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!!

 

<<Μά η πνευματική ζωή είναι η πραγματική ζωή!

Όλα τ’ άλλα είναι πράγματα...

Πράγμα είναι το σώμα μας, χώμα δανεισμένο από την γη. Χώμα, νερό, φωτιά, αέρας, απ’ αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι κτισμένο το ανθρώπινο σώμα. Κτισμένο τόσο επιδέξια και θαυμαστά που δεν γίνεται να εκφρασθή και να περιγραφή. Μά όμως, το σώμα είναι μόνο ένα πράγμα, δεν είναι η ζωή∙ είναι η άμαξα, δεν είναι ο ταξιδιώτης∙ είναι το κλουβί, δεν είναι το πτηνό.

Τί είναι τότε η ζωή;

Η Αγία Γραφή του Θεού, ξεκάθαρα εξηγεί στην πρώτη κιόλας σελίδα της:

«Ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γένεσις B΄7΄)!!!

Μήπως γνωρίζεις τί σημαίνουν άμεσα και έμμεσα αυτές οι λέξεις;

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ, ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ!!!

 

ΤΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΕΧΕΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΤΗΣ ΘΕΟΣ!!!

 

Κάποτε, εις το Άγιον Όρος, ευρισκόταν στις Καρυές ένας μοναχός ο οποίος έπινε καθημερινά και εμεθούσε και γινόταν μάλιστα αιτία να σκανδαλίζωνται οι προσκυνητές... Κάποια στιγμή εκοιμήθηκε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί επήγαν στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, να του πουν ότι, επιτέλους ελύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.

Ο Άγιος Παΐσιος τους απάντησε ότι, γνώριζε γιά το θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα Αγγέλων που ήλθαν να παραλάβουν την ψυχή του!

Οι προσκυνητές απόρησαν, κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον Άγιο Παΐσιο γιά ποιόν ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι, δεν κατάλαβε ο Άγιος.

Ο Άγιος Παΐσιος τότε, τους είπε:

Η ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΑΓΚΗ ΕΥΡΕΣΕΩΣ, ΚΑΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΟΣ!!!

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΕΛΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ, ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥ ΤΑΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΥ ΤΟΥ, ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΟΥ ΑΥΤΟΥ!!!

 

<<Στην περιοχή του Αρσελάου, κοντά εις την Ιερά Μονή του Σινά, εκατοίκησε ο αββάς Μιχαήλ ο Ίβηρ. Είχε και ένα μαθητή που τον έλεγαν Ευστάθιο. Κάποτε αρρώστησε βαρειά ο γέροντας και τον παράστεκε κλαίγοντας ο υποτακτικός του. Το Κοιμητήριο των πατέρων που ευρίσκεται εκεί, είχε δύσκολη και επικίνδυνη κατάβασι, λαξευμένη σε πλαγιά με λείες πέτρες... Λέει λοιπόν ο αββάς Μιχαήλ εις τον υποτακτικό του:

«Παιδί μου, φέρε μου να πλυθώ να ετοιμασθώ και να κοινωνήσω».

Και όταν έγιναν αυτά, πάλι του λέει:

ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΙΣ!!!

 

ΕΥΓΕΝΗΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ!

 

<<Μία ζεστή καλοκαιριάτικη μέρα, ένα μικρό Σύννεφο σηκώθηκε από τη θάλασσα και πέταξε απαλά στον ουρανό προς το μέρος της στεριάς. Αυτό που είδε το στενοχώρησε. Η γη ήταν κατάξερη, τα φυτά μαραμένα κι οι πτωχοί άνθρωποι θλιμμένοι, καθώς κοιτούσαν τις σοδειές τους...

«Αν μπορούσα να βοηθήσω αυτούς τους κακόμοιρους ανθρώπους και τα φυτά.

Τί χαρά θα είναι γιά εκείνους, μία χούφτα νερό να ξεδιψάσουν ή γιά τα φυτά μερικές σταγόνες γιά να σώσουν την ζωή τους», σκέφθηκε το Συννεφάκι. 

Καθώς περνούσε η ώρα η ζέστη γινόταν όλο και πιό δυνατή, αλλά και το Σύννεφο όλο και μεγάλωνε. Μαζί του μεγάλωνε στην καρδιά του και η επιθυμία να βοηθήση τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά.

Οι άνθρωποι κοιτούσαν παρακλητικά στον ουρανό, έβλεπαν το Σύννεφο και έλεγαν:

Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΠΡΟΜΗΤΟΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ!!!

Ο ΑΠΛΟΥΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ, ΑΓΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ π. ΙΩΑΝΝΗΣ!!!

 

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος αλλά αφανής λευΐτης, ο π.Ιωάννης. Ήταν έγγαμος ιερέας, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. Τις καθημερινές εργαζόταν στα χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις εορτές λειτουργούσε στην Εκκλησία του χωριού.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, σχεδόν πάντοτε, ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς! Την ώρα μάλιστα του Καθαγιασμού η κατάνυξί του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «Σε υμνούμεν...», όσο πιό αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο!! Έτσι και εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές. Τελικά, επλησίασαν κάποτε τους επιτρόπους και τους είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διεβίβασαν στον Λειτουργό:

«Πάτερ Ιωάννη, συχνά καθυστερείς την ώρα του Καθαγιασμού. Οι ψάλτες και ο λαός έξω σε περιμένουν πολλή ώρα… Δεν μπορείς να λες πιό σύντομα την Ευχή, γιά να μη γίνεται χασμωδία;».

«Πώς θα γίνη αυτό;», ερώτησε ο π.Ιωάννης.

Ο ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΝΩΝ, ΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ!!!

 

ΕΚ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΗΣ ΜΑΚΡΙΝΑΣ!!!

«Η σιω­πή! Τί με­γά­λο πράγ­μα εί­ναι!

Όταν ο άν­θρω­πος σιω­πή­ση μόνο γιά μία εβδο­μά­δα, δεν σας λέω πολύ, μία εβδομάδα, άμα σιω­πή­σε­τε και έχε­τε τον νου σας στην αδιά­λει­πτη προ­σευ­χή, θα δή­τε μεγάλη δια­φο­ρά εις την ζωή σας.

Όχι πολύ, μία εβδο­μά­δα!

Αλλά δεν μπο­ρού­με να μην μι­λή­σου­με, δεν μπο­ρού­με να μην συ­ζη­τή­σου­με, δεν μπο­ρού­με να μην κρί­νου­με και να κα­τα­κρί­νου­με... Κοι­τά­ζου­με τον άλφα, τον βήτα και γι’ αυτό δεν μπο­ρού­με να προ­ο­δεύ­σου­με…

Τί με­γα­λεία έχει ο Θεός!

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΥ!!!

Η ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΚ ΘΕΟΥ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΙΣ!!!

 

Μας διηγήθηκε ο αββάς Ανδρέας ο Μεσσήνιος:

<<Όταν ήμουν πιό νέος φύγαμε με τον Γέροντα μου από τη Ραϊθού και πήγαμε στην Παλαιστίνη και μείναμε κοντά σ’ έναν άλλο Γέροντα. Αυτός λοιπόν ο Γέροντας που μας φιλοξένησε, είχε ένα νόμισμα.

Κάποια στιγμή ξέχασε που το έβαλε και νόμισε πως εγώ, που ήμουν πιό νέος, το είχα κλέψει… Έλεγε λοιπόν, ο Γέροντας στους πατέρες της περιοχής ότι:

«Ο αδελφός Ανδρέας πήρε το νόμισμα».

Το άκουσε ο Γέροντας μου και με ρωτά:

«Πες μου Ανδρέα, εσύ πήρες το νόμισμα του Γέροντα;».

Και εγώ του απάντησα:

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ, ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ!!!

Ο ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, ΕΛΕΓΧΕΙ ΔΡΙΜΥΤΑΤΑ!!!

«Ευρισκόμενος εις το Άγιον Όρος, ξεκίνησα γιά τις Καρυές, με σκοπό να επισκεφθώ τον Γέροντα Παΐσιο. Μπροστά εις την Ι. Μονή Κουτλουμουσίου, συνάντησα ένα νέο, που με ερώτησε, πώς θα πάη στον Γέροντα Παΐσιο.

«Θα πάμε μαζί», του είπα και ξεκινήσαμε γιά την Παναγούδα.

Μόλις φθάσαμε στην καλύβι του γέροντα, σαν να μας περίμενε.

Μου λέει, τότε:

«Πόντιε, τί τον έφερες αυτόν εδώ…».

Του εξήγησα, ότι δεν είναι παρέα μου και ότι τον συνάντησα στον δρόμο.

Μου λέει, πάλι:

ΕΚ ΤΗΣ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ!!!

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ: « ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙ » !!!

 

Ερώτησε κάποιο πνευματικό παιδί τον γέροντα Επιφάνιο:

«Γέροντα, γιατί να μην πηγαίνουμε στον πολιτικό γάμο ενός γνωστού μας, αφού είναι επιλογή της ελευθερίας του;».

 

Και απάντησε ο σοφός γέρων:

«Ναι. Και επιλογή της δικής σου ελευθερίας είναι να μην πας στον γάμο του.

Εσύ δεν επεμβαίνεις στη ζωή του.

Δεν του λες: “Μην το κάνης”.

Απλώς λες: “Εγώ, δεν έρχομαι”.

Εκείνος είναι ελεύθερος να κάνη πολιτικό γάμο και εσύ είσαι ελεύθερος να μην πας σ’ αυτόν τον ψευτο-γάμο. Εάν όμως μας πιέζη εν ονόματι της φιλίας...

Τότε, η απάντησι είναι μία:

ΛΟΓΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ!!!

 

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΗΣΟΝ ΣΥΡΟΝ!!!

 

Στον δρόμο προς το χωριό Κίνι της Σύρου, ευρίσκεται το γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας.

Η Ιερά Μονή της Αγίας Βαρβάρας εκτίσθη από τον Υδραίο Γέροντα Ιωακείμ Πολίτη, ο οποίος, προερχόμενος από το Μοναστήρι της Παναγίας Τουρλιανής της Μυκόνου, το 1900, αγόρασε το συγκεκριμένο κτήμα στη Σύρο και έχοντας στο πλευρό του την Γερόντισσα Θεονύμφη και τη μητέρα της, άρχισε να υλοποιή το όραμά του δημιουργώντας γιά αρχή ένα μικρό Εκκλησάκι και τα κελλιά γιά την διαμονή τους.

Το 1918 εμφανίσθηκε και στη Σύρο η Ισπανική γρίπη, μία από τις χειρότερες πανδημίες παγκοσμίως. Ο Γέροντας και οι Μοναχές κατέβασαν την Εικόνα της Αγίας Βαρβάρας εις την Ερμούπολιν πραγματοποιώντας λιτανεία και αγρυπνία στην πλατεία Μιαούλη. Έγινε τελικά το Θαύμα και η θανατηφόρος νόσος άρχισε να υποχωρή.

Τότε, με δωρεές, συγκεντρώθηκαν χρήματα γιά την οικοδόμησι μεγαλυτέρου Ναού. Παράλληλα ο Γέροντας Ιωακείμ, επιδόθηκε με ζήλο στην ανέγερσι του Μοναστηριού και αν και αυτοδίδακτος, αγιογράφησε μόνος του όλα τα Μαρτύρια της Αγίας Βαρβάρας, αποτυπώνοντας πιστά τον βίο Της στους τοίχους του Ναού, προκαλώντας την έκπληξι και το δέος των προσκυνητών, μέχρι και σήμερα!

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ, ΕΜΠΝΕΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΑΥΤΩΝ!!!

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΝ!!! (3/3)

Να αγαπάμε πολύ την Εκκλησία. 

<<Γιά να διατηρήσωμε την ενότητά μας, οφείλομε να κάνωμε υπακοή εις την Εκκλησία, εις τους Επισκόπους Της. Υπακούοντας εις την Εκκλησία, υπακούομε εις τον Ίδιο τον Χριστό! Ο Χριστός θέλει να γίνωμε μία ποίμνη με έναν Ποιμένα.

«Καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς Ποιμήν» (Ιωάνν. Ι΄16΄)!!!

Να πονάμε γιά την Εκκλησία. Να την αγαπάμε πολύ. Να μη δεχώμασθε να κατακρίνουν τους αντιπροσώπους Της. Στο Άγιον Όρος το πνεύμα που  έμαθα ήταν Ορθόδοξο,  βαθύ, άγιο, σιωπηλό, χωρίς έριδες, χωρίς καυγάδες και χωρίς κατακρίσεις. Να μην πιστεύωμε τους ιεροκατηγόρους. Και με τα μάτια μας να δούμε κάτι αρνητικό, να γίνεται από κάποιον ιερωμένο, να μην το πιστεύωμε, ούτε να το σκεπτώμασθε, ούτε να το μεταφέρωμε. Το ίδιο ισχύει και γιά τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας και γιά κάθε άνθρωπο.

Όλοι είμασθε Εκκλησία.

Η, ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΑΣΦΑΛΗΣ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΓΝΩΣΙΑΣ!!!

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΝ!!! (2/3)

Η Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος 

<<Με την λατρεία του Θεού ζής στον Παράδεισο!

Άμα γνωρίσης και αγαπήσης τον Χριστό, ζής στον Παράδεισο!

Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος!

Ο Παράδεισος αρχίζει από εδώ!

Η Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος, ομοιότατος με Τόν εν Ουρανοίς!

Ο Παράδεισος, πού είναι στον Ουρανό, ο Ίδιος είναι και εδώ στην γη!

Εκεί όλες οι ψυχές είναι ένα, όπως η Αγία Τριάδα είναι Τρία Πρόσωπα, αλλά είναι ενωμένα και αποτελούν Ένα! Κύριο μέλημά μας είναι να αφοσιωθούμε στον Χριστό, να ενωθούμε με την Εκκλησία! Αν μπούμε στην Αγάπη του Θεού, μπαίνομε στην Εκκλησία! Αν δεν μπούμε στην Εκκλησία, αν δεν γίνωμε ένα με Τήν εδώ, την επίγεια Εκκλησία, υπάρχει φόβος να χάσωμε και την Επουράνια. Και όταν λέμε Επουράνια, μη νομίζωμε ότι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια, βουνά και νερά και πουλιά. Δεν έχει εκεί τις επίγειες ομορφιές είναι κάτι άλλο, κάτι πολύ υψηλό! Αλλά γιά να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσωμε απ’ αυτά, απ’ τις γήϊνες εικόνες και ομορφιές.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΧΩΣ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΝ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΙΝ!!!

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΝ!!! (1/3)

Μέσα στην Εκκλησία προχωρούμε προς την αθανασία. 

<<Η Εκκλησία είναι νέα ζωή εν Χριστώ.

Στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει κόλασις.

Λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης:

«Ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα» (Ιωάνν. H΄52΄)!!!

Ο Χριστός καταργεί τον θάνατο. Όποιος μπαίνει στην Εκκλησία, σώζεται, γίνεται αιώνιος. Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν έχει τέλος, δεν υπάρχει θάνατος. Όποιος ακολουθεί τις Εντολές του Χριστού, δεν πεθαίνει ποτέ. Πεθαίνει κατά την σάρκα, κατά τα πάθη και αξιώνεται να ζη απ’ την εδώ ζωή μέσα στον Παράδεισο, στην Εκκλησία μας, και κατόπιν στην Αιωνιότητα. Με τον Χριστό ο θάνατος γίνεται η γέφυρα, πού θα την περάσωμε σε μιά στιγμή, γιά να συνεχίσωμε να ζούμε «ἐν τῷ ἀνεσπέρῳ φωτί».