Η ΟΡΘΗ ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΥΛΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ!!!

 

Απόσπασμα εκ κηρύγματος (τού π.Ιωήλ):

«Δύο ειδών αγαθά υπάρχουν, υλικά και πνευματικά.

Εμείς, εις μεν τα υλικά βλέπομε όχι τί έχομε, αλλά τί μας λείπει... Ενώ εις τα πνευματικά βλέπομε όχι τί μας λείπει, αλλά τί έχομε...

Όχι, αδελφέ μου, έτσι!

Η ΣΩΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΩΡΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΩΡΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!

 

Άλλοτε πάλιν έλεγεν (ο π.Ιωήλ):

«Εμείς οι άνθρωποι συνηθίζομε να κοιτάζωμε το δώρον και όχι τον δωρητήν.

Όχι, άνθρωπέ μου! Να κοιτάζης τον δωρητήν και όχι το δώρον. Και όταν ο δωρητής είνε καλός, να παίρνης ό,τι σου δίδει.

Η ΟΡΘΗ ΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥΝΤΟΣ!!!

 

(Εις ετέραν ομιλίαν), έλεγε και άλλοτε (ο π.Ιωήλ):

Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΜΟΙΒΗ, ΤΟΥ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥΝΤΟΣ!!!

 

Απόσπασμα έκ τινος κηρύγματος (του π.Ιωήλ):

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΕΙΣ ΑΣΕΒΕΣ ΠΕΙΡΑΓΜΑ!!!

 

Κατά την αυτήν περίοδον, ότε δηλαδή υπηρέτησεν εν τη Εκπαιδεύσει (ο π.Ιωήλ), μετετέθη έκ τινος Γυμνασίου εις έτερον. Ολίγας ημέρας μετά την άφιξιν αυτού εις το νέον Γυμνάσιον, νεαρός Καθηγητής αποφασίζει να πειράξη τον «παπά».

Λέγει εις τους άλλους συναδέλφους:

«Τώρα που θα μπη ο παπάς (εις την αίθουσαν των Καθηγητών), θα σιγοτραγουδήσω ένα ελαφρό τραγουδάκι. Να δούμε τί θα κάνη…;».

Ο π. Ιωήλ εισέρχεται, ακούει, αλλά δεν διαμαρτύρεται. Σιωπά. Αφού ετελείωσεν ο νεαρός, αρχίζει αυτός να ψάλλη:

ΝΑΙ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑΝ!! ΟΧΙ, ΕΙΣ ΤΗΝ «ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΙΝ» ΤΗΣ ΑΜΕΛΕΙΑΣ!!

  

Οτε ήτο Καθηγητής Γυμνασίου (ο π.Ιωήλ)  παρεκλήθη παρά τινος μαθητρίας μεγάλης τάξεως, αποτυχούσης εις τας γραπτάς εξετάσεις, να δώση βαθμόν, ώστε αύτη να μη απολέση το έτος.

(Και ο π.Ιωήλ της είπεν):

«Εάν σου λείπη μία μονάς διά την βάσιν, θα σου την δώσω.

Περισσότερον όμως όχι».

Η μαθήτρια, αρχίζει να κλαίη.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ!!!

 

<<Υπηρετών (κάποτε, ο αοίδιμος π. Ιωήλ) εις Ναόν άλλης πόλεως (όχι δηλαδή των Καλαμών), ηξίωσε να καθορισθή τόπος διά τους άνδρας και έτερος διά τας γυναίκας, ώστε να μη εκκλησιάζωνται αναμίξ.
Εύρεν αντιδράσεις ισχυράς.
Επέμεινε και τελικώς επεβλήθη!
Κατά τινα Θείαν Λειτουργίαν, διακρίνει εις τας θέσεις των ανδρών μίαν γυναίκα. Ήτο σύζυγος Επιτρόπου, εκ των αντιδρασάντων. Καλεί τον Νεωκόρον και λέγει:
«Πήγαινε να της ειπής να φύγη αμέσως και να πάη εις τας θέσεις των γυναικών».
Ο Νεωκόρος επιστρέφει άπρακτος.

ΑΥΣΤΗΡΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΙΣ ΑΜΦΙΕΣΕΙΣ!!

 

Έν τινι κηρύγματι (ο π.Ιωήλ) κατά των προκλητικών γυναικείων αμφιέσεων, έλεγε:
«...Τις βλέπετε τις γυναίκες τώρα το καλοκαίρι και γίνονται κινητά κρεοπωλεία…
Τί σέ πιάνει, κυρά μου, και περιφέρεσαι γυμνή;;
Κάνει ζέστη, σού λέει.

«ΕΠΕΠΟΘΗΣΕΝ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ» (Ψαλμ.ΡΙΗ΄20΄)!!!

 

Συνήντησε κατά τινα ημέραν (ο π.Ιωήλ) μίαν υπέργηρον κυρίαν, ηλικίας 90 και πλέον ετών, ευσεβεστάτην και λίαν φιλακόλουθον.
«Ακόμη εδώ είσαι;» είπεν εις αυτήν. «Δεν έφυγες διά τον Ουρανόν; Αχ, να ήξερες τί χάνεις πού μένεις εδώ ακόμη!!»!!
(Και η υπέργηρος κυρία απήντησεν:)

Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΤΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΜΑΤΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΚΔΗΜΙΑΣ!!!

Ερώτησις γραίας γυναικός, πτωχής και ασθενούς:
«Είνε αμαρτία, πάτερ μου, που επιθυμώ τον θάνατον;»
(Και ο πατήρ Ιωήλ απήντησεν:)

Η ΑΛΗΘΗΣ ΓΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!!

Απάντησις εις πρόσωπον, δυσκολευόμενον να συγχωρήση άνθρωπον βλάψαντα αυτό:
(Είπεν ο πατήρ Ιωήλ είς τινα χωρικόν:)
« ... Να μάθης καλά το “Πάτερ ημών”. Ακούς;».
(Και ο χωρικός απήντησε:)
«Το “Πάτερ ημών” το ξέρω, δέσποτά μου, απ’ έξω, από τότε πού ήμουν παιδί».
(Και ο πατήρ Ιωήλ προσέθεσεν:)

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΕΩΣ!!!

 

Διάλογος μετά τινος χωρικού:
(Είπε τις χωρικός εις τον π.Ιωήλ:)
«...Μα δεν ημπορώ, πάτερ μου, να μιλήσω εγώ πρώτος. Ο αδελφός μου πρέπει να μου μιλήση πρώτος. Αυτός έφταιξε κι’ όχι εγώ. Κι’ έπειτα αυτός είνε μικρότερος, κι’ εγώ μεγαλύτερος.»
(Και ο πατήρ Ιωήλ του αντείπε:)
«Δεν μου λες: Ποίος είνε μεγαλύτερος;
Εμείς ή ο Θεός;»

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!!

Συζήτησις (του π.Ιωήλ) μετά τινος φίλου του:

(Είπεν ο φίλος του π.Ιωήλ:)
«...Διά το θέμα αυτό, πάτερ Ιωήλ, νομίζω ότι δύνασθε να βασισθήτε εις το δείνα πρόσωπον».
(Και ο πατήρ Ιωήλ απήντησεν:)
«Το πρόσωπον αυτό, καλό είνε, δεν αντιλέγω. Και είνε ολοψύχως αφιερωμένο εις εμέ και το έργον μου. Όμως αυτά γιά σήμερα. Αύριο δεν ξεύρομε τί γίνεται. Οι άνθρωποι αλλάζουν».
(Και είπε πάλι ο φίλος του π.Ιωήλ:)

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΜΑΞ!!!

Συζήτησις (του π.Ιωήλ) μετά τινος Καθηγητού Γυμνασίου:

(Είπεν ο καθηγητής εις τον π.Ιωήλ:)
«Πάτερ μου, δεν ευρίσκω καθόλου σωστό το να πράττη ο Χριστιανός το αγαθόν, διά να απολαύση τον Παράδεισον  ή διά να αποφύγη την κόλασιν. Το αγαθόν θα έπρεπε να το πράττωμε μόνον και μόνον από αγάπην προς τον Θεόν».
(Και ο πατήρ Ιωήλ ερώτησε:)
«Σύ όταν βαθμολογής τους μαθητάς σου μόνον το μηδέν και το άριστα, χρησιμοποιείς;
Δεν έχεις άλλους βαθμούς;».
(Και ο καθηγητής απήντησεν:)

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ=Η ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ…!

Συζήτησις (του π.Ιωήλ Γιαννακοπούλου),  μεθ’ ετέρου κομμουνιστού:
(Είπεν ο κομμουνιστής εις τον π.Ιωήλ:)
«Αν επικρατήσωμε εμείς, πάτερ Ιωήλ, θα φέρωμε ισότητα!».

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ=ΑΓΑΠΗ!!! ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ=ΑΡΠΑΓΗ…

Συζήτησις (του π.Ιωήλ Γιαννακοπούλου),  μεθ’ ετέρου κομμουνιστού:
(Είπεν ο κομμουνιστής εις τον π.Ιωήλ:)
«Και ο Χριστιανισμός, πάτερ μου, Κομμουνισμός είνε. Εις τον Κοινωνικόν τομέα δεν υπάρχει μεταξύ των καμμία διαφορά. Και οι δύο θέλουν ισότητα, αδελφότητα, κοινωνική δικαιοσύνη».
(Και ο πατήρ Ιωήλ απήντησεν:)
«Υπάρχει κάποια διαφορούλα».
(Και ερώτησε ο κομμουνιστής:)
«Ποία;»

Ο ΟΝΤΩΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΚΑΤΗΡΤΙΣΜΕΝΟΣ (!!!), ΚΑΙ Ο… ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ «ΙΝΣΤΡΟΥΧΤΟΡΑΣ»…!

Σε κάποιο ταξίδιον, συνεταξίδευε (ο π.Ιωήλ) μετά τινος κομμουνιστού. Ήνοιξαν ευρείαν συζήτησιν περί υπάρξεως Θεού, αθανασίας ψυχής κ.τ.λ.. Ο κομμουνιστής, καίτοι λίαν κατηρτισμένος, υπέστη άγριον σφυροκόπημα.
Εν τέλει λέγει (ο κομμουνιστής):

ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ!!!

Πρό του πολέμου, ταξιδεύων εις Αθήνας, (ο π.Ιωήλ),  ήκουσε, κατά τινα στάθμευσιν τού συρμού, ότι εν τω Ναώ του χωρίου εγένετο θαύμα, (Εδάκρυσε μία Εικών). Αυτός έμεινεν άσειστος, αναγινώσκων βιβλίον τι, ενώ το όχημα εξεκενούτο ως τάχιστα και οι επιβάται έτρεχον «πατείς με πατώ σε» εις τον Ναόν -ήτο πλησίον του Σταθμού- ίνα ίδωσι το θαύμα. Μετ’ ολίγον επέστρεψαν. Ο καθήμενος ακριβώς έναντι του π. Ιωήλ προσέβλεψεν εις αυτόν οργίλως. Ήτο προφανές ότι ο «παπάς» -μόνος αυτός!- δεν είχε καν κινηθή εκ της θέσεως αυτού.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ π.ΙΩΗΛ!!!

Ο π. Ιωήλ ειργάζετο ακαταπαύστως! Καίτοι δε, είχε κατά την νεότητα αυτού προσβληθή υπό φυματιώσεως, ετήρει απάσας τας νηστείας! Τούτων ένεκα, συνεστήθη αυτώ υπό φίλου να ελαττώση και την νηστείαν και την εργασίαν.

Η απάντησις αυτού:

«Αγαπητέ μου, ο άνθρωπος  κ ά π ο υ  θα  αναλωθή, κάπου θα  λ ε ι ώ σ η.

Η ΑΠΕΙΡΟΣ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ!!!

 

Άλλοτε πάλιν, λόγου γενομένου περί της αξίας της ψυχής, έλεγεν (ο σοφός π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος):

«Η αξία της ψυχής είνε  ά π ε ι ρ ο ς!

Και είνε προφανές τούτο!

Όταν θέλωμεν να καθαρίσωμε ένα ύφασμα, ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσωμε σαπούνι ακριβώτερο από το ύφασμα. Το σαπούνι πού θα χρησιμοποιήσωμε θα είνε φθηνότερο από το ύφασμα ή, το πολύ-πολύ, ίσης αξίας.