Ο αββάς Ωρ και ο αββάς Αθρέ δεν ήταν από τα ίδια
μέρη, αλλά συνεδέθησαν πνευματικά τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε να μείνουν
αχώριστοι μέχρι τον θάνατο.
Ο αββάς Αθρέ είχε μεγάλη υπακοή και ο αββάς Ωρ
μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Κάποτε, ο αββάς Σισώης πήγε να μείνει μερικές ημέρες
κοντά τους, προσπαθώντας να ιδεί τις αρετές τους, και διαπίστωσε με τα ίδια του
τα μάτια το μέγεθος της υπακοής και της ταπεινοφροσύνης τους.
Κάποιος τους είχε φέρει ένα μικρό ψάρι και ο αββάς
Αθρέ θέλησε να το μαγειρέψει γιά τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κι έκοβε το
ψάρι, όταν ο Γέροντας τον κάλεσε κοντά του.
Ο αββάς Αθρέ άφησε το μαχαίρι, δίχως να κόψει το
υπόλοιπο ψάρι, κι έτρεξε αμέσως στον Γέροντα. Ο Μέγας Σισώης θαύμασε την υπακοή
του, γιατί δεν είπε: «Περίμενε μιά στιγμή να κόψω το ψάρι».
