Ο Ιερομάρτυς Αθηνογένης,
επίσκοπος Σεβαστείας, ζούσε σ' ένα Μοναστήρι της Αρμενίας με δέκα υποτακτικούς
του, στα χρόνια του Διοκλητιανού. Κοντά στο Μοναστήρι υπήρχε ένα δάσος, όπου ο Άγιος
είχε βρει κάποτε ένα θηλυκό ελαφάκι πού τριγυρνούσε μόνο και πεινασμένο. Το
πήρε μαζί του, το τάισε και το κράτησε κοντά του. Όταν αυτό μεγάλωσε αρκετά,
ώστε να μπορεί να συντηρήσει μόνο του τον εαυτό του, το άφησε ελεύθερο. Την
ελαφίνα αυτή την είχε ευλογήσει ο Άγιος, να μη γίνουν τα ελαφόπουλά της
θηράματα των κυνηγών, αλλά κάθε χρόνο να φέρνει, κατά διαδοχή, κι αυτή και όλα
τα ελάφια (όσα μέλλει να γεννήσει) ένα ελαφόπουλο στο Μοναστήρι του.
