Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

«ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ …» (Λουκ. 23, 42)!!!

 

        “Εδώ και επτά χρόνια είμαι Ιερέας στο Παρεκκλήσι των Φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο της Μολδαβίας. Επειδή παράλληλα υπηρετώ και στην ενορία μου, στην Φυλακή κάνω Ακολουθίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Με βοηθούν κάποιοι κρατούμενοι ως εθελοντές, οι οποίοι έχουν  στα καθήκοντά τους και την προετοιμασία των κρατουμένων που θα συμμετάσχουν στην Ακολουθία. Την προηγούμενη ημέρα τους δίνουν να διαβάσουν είτε το Ωρολόγιο, είτε κάποιο από τα βιβλία που έχουμε στην μικρή μας βιβλιοθήκη.

        Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι, που συνέβη το φθινόπωρο του 2008. Οι φυλακές Προύνκου είναι οι μοναδικές Φυλακές-Νοσοκομείο, που ευρίσκονται και άντρες και γυναίκες.

        Σε ένα κελί του χειρουργικού τμήματος ευρισκόταν και η Ζαμφίρα, μιά τσιγγάνα. Όταν ένας από τους εθελοντές πήγε στο κελί γιά να ρωτήσει ποιός θα συμμετείχε στην Ακολουθία της επομένης ημέρας, η Ζαμφίρα του είπε: «Εγώ θα έλθω, αλλά δεν έχω ανάγκη τα βιβλία σου».

        Η Ζαμφίρα ήταν 36 ετών, όμορφη και από όσα είχα καταλάβει, ήταν «ελαφρών ηθών». Ήταν στην φυλακή από τα δεκαέξι της χρόνια, επειδή είχε σκοτώσει το παιδί της, αλλά και γιά άλλα επίσης σοβαρά αδικήματα.

        Την επομένη, λοιπόν, η Ζαμφίρα ήλθε στην Ακολουθία στο Παρεκκλήσι. Την ημέρα εκείνη διαβάσαμε τον Ικετήριο κανόνα προς τον Ιησού Χριστό, την

Παράκληση της Παναγίας και τον κανόνα της Θείας Μεταλήψεως. Η Ζαμφίρα, όμως, στο πίσω μέρος του Ναού απαντούσε σε κάθε προσευχή κοροϊδευτικά και έκανε άσχημες χειρονομίες. Ενοχλούσε και εμένα αλλά και τους άλλους κρατουμένους, οι οποίοι ήταν περίπου 35 άνδρες και γυναίκες. Κανείς δεν τολμούσε να της κάνει παρατήρηση, επειδή είχε κάποιο «κύρος» στον υπόκοσμο. Παρότι ήταν 36 ετών, ήταν ψηλά στην ιεραρχία, κάτι που όλοι οι κρατούμενοι σέβονταν απολύτως. Έδωσε ολόκληρη παράσταση και κάποιους τους διασκέδαζε με τα αστεία της. Την άφησα ήσυχη και μόνο την ερώτησα:«Πώς σε λένε;»

        «Ζαμφίρα», μου απάντησε.

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΕΣΤΕ ΟΤΑΝ ΟΝΕΙΔΙΣΩΣΙΝ ΥΜΑΣ» (ΜΑΤΘ Ε’11’)!!!