<< Εδώ και τριάντα χρόνια πάσχω από χρόνιο νευρολογικό σύνδρομο με παράλυση και «αταξία» και είμαι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.
Το καλοκαίρι του 1981 ήμουν φιλοξενούμενος στην Ι. Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Εκεί με επλησίασε κάποιος προσκυνητής Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και μου είπε ότι αναλαμβάνει όλα τα έξοδα γιά την Αμερική, καθότι η Ιατρική έχει προχωρήσει και προβαίνει στην μεταμόσχευση νευρικών κυττάρων.
Η επιθυμία να ξανασταθώ στα πόδια μου και να περπατήσω άναψε μέσα μου, με αποτέλεσμα να φουντώσουν οι λογισμοί, μήπως πρέπει να προβώ στο ανωτέρω εγχείρημα. Τους λογισμούς μου εξαγόρευσα στους Πατέρες της Ι. Μονής, που με φιλοξενούσε, αλλά αυτοί με αποθάρρυναν, λέγοντας:
«Κώστα, κάθησε φρόνιμα… μην πας γυρεύοντας…».
Το καλοκαίρι του 1981 ήμουν φιλοξενούμενος στην Ι. Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Εκεί με επλησίασε κάποιος προσκυνητής Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και μου είπε ότι αναλαμβάνει όλα τα έξοδα γιά την Αμερική, καθότι η Ιατρική έχει προχωρήσει και προβαίνει στην μεταμόσχευση νευρικών κυττάρων.
Η επιθυμία να ξανασταθώ στα πόδια μου και να περπατήσω άναψε μέσα μου, με αποτέλεσμα να φουντώσουν οι λογισμοί, μήπως πρέπει να προβώ στο ανωτέρω εγχείρημα. Τους λογισμούς μου εξαγόρευσα στους Πατέρες της Ι. Μονής, που με φιλοξενούσε, αλλά αυτοί με αποθάρρυναν, λέγοντας:
«Κώστα, κάθησε φρόνιμα… μην πας γυρεύοντας…».
