<<Αι κοινωνικαί λειτουργοί έχουν καλωσύνη, τρέχουν, σκοτώνονται γιά τους άλλους. Σπουδάζουν ψυχολογία, αλλά με τον τρόπο που πηγαίνουν να βοηθήσουν, σε κάποιες περιπτώσεις σταματούν.
Πάει λ.χ. κάποια να παρηγορήσει έναν που έχει ένα πόδι και αυτός της λέει:
«Εσύ μου λες "καλημέρα" με 2 πόδια, αλλά εγώ με ένα…».
Τί να του απαντήσει;
Πώς να τον βοηθήσει με την ψυχολογία;
Αν δεν βοηθηθή αυτός ο άνθρωπος, να συλλάβη το βαθύτερο νόημα της ζωής, δεν μπορεί να βοηθηθή με τίποτε. Να καταλάβει, ότι γι’ αυτήν την αναπηρία, που επέτρεψε ο Θεός, αν δεν γογγύζει, θα έχει να λάβει στην άλλη ζωή, αποταμιευμένο Ουράνιο μισθό και να χαίρεται. Και αν ακόμη οι άλλοι περπατούσαν με 4 πόδια, να έλεγε: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που περπατώ με ένα πόδι»!
