Έλεγαν γιά τον αββά Σεραπίωνα ότι, η ζωή του ήταν σαν ενός πουλιού.
Δεν απόκτησε ποτέ κανένα πράγμα του κόσμου αυτού, ούτε έμεινε σε κελλί, αλλά τυλιγμένος με ένα σεντόνι και κρατώντας ένα μικρό Ευαγγέλιο τριγυρνούσε σαν να μην είχε σώμα!
Πολλές φορές τον εύρισκαν στον δρόμο, να κλαίει γοερά, και τον ερωτούσαν:
«Γέροντα, γιατί κλαις έτσι;».
Και εκείνος τους απαντούσε:
