Το 1916-17, γράφει ο γέρων Γαβριήλ ο Διονυσιάτης ότι, ευρισκόταν στο Ορφάνι του Παγγαίου, υπεύθυνος σε ένα μετόχι της Μονής του. Σε εκείνη την περιοχή στάθμευε μία μεραρχία του στρατού. Μία ομάδα αξιωματικών, μυημένοι στον πνευματισμό, συνήθιζαν να συγκεντρώνωνται τα βράδια γύρω από ένα τραπέζι, και με τη μεσολάβηση ενός στρατιώτη-μέντιουμ καλούσαν τα πνεύματα του Βασιλέως Γεωργίου, του Τρικούπη και άλλων διασήμων νεκρών. Όταν το τραπεζάκι κουνιόταν (σημείο ότι άρχισε η επικοινωνία με το «πνεύμα»), έκαναν διάφορες ερωτήσεις και εκ μέρους του «πνεύματος» απαντούσε ο στρατιώτης-μέντιουμ.
