<<Ξέρετε
πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός είναι μία μόνιμη κατάσταση... Πόσα τράβηξα, πρώτα από την βρογχεκτασία και έπειτα με την εγχείρηση
που έκανα... Έπειτα άρχισαν ιστορίες
με τα έντερα... Ύστερα, μισή χρονιά
την πέρασα με την
δισκοπάθεια και πονούσα πολύ... Δεν μπορούσα να κάνω ούτε τις μετάνοιες που
έκανα, αλλά δυσκολευόμουν και να εξυπηρετηθώ, ενώ χρειαζόταν να υπηρετήσω και
τον κόσμο που ερχόταν…
Στην συνέχεια μου παρουσιάσθηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά. Μου είπαν ότι ήταν κήλη. Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν πολύ. Μία ημέρα, παραμονή του Αγίου Παντελεήμονος, ήταν πρησμένο και πονούσα. Έπρεπε όμως να πάω στην Σκήτη, στην ολονυκτία. Είπα:
«Θα πάω και ό,τι θέλει ας γίνει», γιατί έπρεπε να πάω.
