<<Εδώ, σε αυτή την ζωή, δεν μπορούμε να δούμε τον Παράδεισο όπως πραγματικά είναι, και μόνο τον πιστεύουμε. Και αυτή είναι όλη η μακαριότητα της Εκκλησίας: Να μην βλέπουμε και να πιστεύουμε!
«Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες» (Ιωάνν. Κ΄29΄)!!!
Εκεί θα τον βλέπουμε όπως είναι, και πια δεν θα πιστεύουμε, διότι «ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι» (Α' Ιωάνν. Γ΄2΄)!!!
Εκεί δεν υπάρχει πλέον πίστη (λέει ο Απόστολος), γιατί θα υπάρχει όραση! Λύθηκε η σκιά, λάμπει το φως! Εκεί δεν υπάρχει ελπίδα, διότι υπάρχει απόλαυση! Έπαυσε το προσδοκώμενο μέλλον, φαίνεται το παρόν! Εκεί υπάρχει μόνο αγάπη, γιατί αγαπάμε εκείνο το άκρως Αγαθό που βλέπουμε, και χορταίνει ο νους μας με την όραση, χορταίνει η καρδιά μας με την απόλαυση!
«Χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου» (Ψαλμ. ΙΣΤ΄15΄)!!!
