Μία γερόντισσα, αγία ψυχούλα, ζούσε στον Πειραιά μόνη της. Το μοναχοπαίδι της ακολούθησε το δρόμο του Μοναχισμού και αφιερώθηκε εις τον Θεόν! Εκείνη δέχθηκε το γεγονός δοξάζοντας τον Θεόν, γιά την τιμή που έκανε στο παιδί της, αλλά και στην ίδια, παρ’ όλο που απόμεινε μόνη της.
Η γερόντισσα δεν είχε και καλή υγεία, είχε άσθμα που πολύ τη βασάνιζε και πολλές φορές έφθανε κοντά στο θάνατο. Μ’ αυτόν τον αγώνα πέρασαν αρκετά χρόνια. Κάποτε, ο Θεός, βραβεύοντας την πίστι και την αφοσίωσί της σ’ Εκείνον, παραχώρησε και άνοιξαν, προς στιγμήν, τα μάτια της ψυχής της και αξιώθηκε να αντικρύσει τον Άγγελο φύλακα τής ψυχής της! Η φωτεινότητα και η Θεία γλυκύτητά Του, γέμισαν με υπερκόσμια χαρά την ευλαβέστατη γερόντισσα! Τώρα είχε δει με τα μάτια της ότι, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ήταν μόνη της! Έτσι, προσευχόταν πλέον με μεγαλύτερη πίστι και θερμότητα!
Όμως, η ασθένεια συν τω χρόνω θέριευε...
