«Στο Σινά, εκεί όπου έμενα, το νερό ήταν ελάχιστο. Μία-μία σταγόνα έτρεχε από έναν βράχο μέσα σε μιά σπηλιά, καμμιά εικοσαριά μέτρα από το ασκητήριο. Εκεί είχα κάνει μία στερνίτσα και μάζευα τρία κιλά νερό το εικοσιτετράωρο.
Όταν πήγαινα να πάρω νερό, έβαζα το τενεκάκι να γεμίσει και έλεγα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Έβρεχα με το χέρι μου, λιγάκι, μόνο το μέτωπο μου. Έπαιρνα, λοιπόν, λίγο νερό γιά να έχω να πιώ αλλά και γιά τα πουλάκια και τα ποντικάκια που είχε το ασκητήριο. Αυτό το νερό ήταν και γιά να πλύνω ένα ρούχο...
