ΟΙ
ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ…
Δυστυχώς, όσο περνούν τα χρόνια, αντί να
ωριμάζουμε πνευματικά, μέρα με την μέρα, αποδεικνύουμε ότι, είμεθα τελείως
ανώριμοι…
Αυτό, βέβαια, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της
υλιστικής καθημερινότητας, την οποία καθιερώσαμε ως τρόπο ζωής, τις τελευταίες
μεταπολεμικές δεκαετίες…
Πώς να μην ευρισκόμεθα σε μιά διαρκή αβεβαιότητα,
όταν η «ζωή» μας επιλέξαμε να κινείται, συστηματικά
και μόνιμα, ΜΟΝΟ, από την βιολογική μας γέννηση μέχρι το βιολογικό μας τέλος;;;
Οι γονείς, οι παππούδες μας και όλες οι
παρελθούσες γενεές, παρ’ ότι δεν είχαν τα μέσα και τις ανέσεις τις δικές μας,
αισθανόντουσαν αμεριμνησία και ασφάλεια, πιστεύοντας ακράδαντα στον Θεόν και
αφήνοντας στα Παντοδύναμα Χέρια Του, ολόκληρη την ύπαρξη και την επίγεια πορεία
τους!!
Και να σκεφθούμε ότι, τα προβλήματα από βαρύτατα
νοσήματα, επιδημίες και πανδημίες ήταν συχνότατα τότε, διότι, κυριολεκτικά
θανατηφόρες και αθεράπευτες ασθένειες πολύ-πολύ μεταδοτικές, εθέριζαν χωριά και
πολιτείες σε λίγα εικοσιτετράωρα όπως για παράδειγμα, η πανούκλα, η φυματίωση,
η ελονοσία και τόσες άλλες…