Ο ΑΠΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΩΝ, ΓΕΡΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ!!! (2/2)

                «Όπως αναφέραμε και εις την προηγουμένη ανάρτησί μας, από τις πολ­λές α­ρε­τές πού κο­σμού­σαν την α­πλή και κα­θα­ρή ψυ­χή του Η­γου­μέ­νου πα­πα–Χα­ρα­λάμ­που Δι­ο­νυ­σιά­του, ξε­χώ­ρι­ζε η Ε­ Λ Ε ­Η Μ Ο ­Σ Υ ­Ν Η.
                Δεν εί­χε ό­ρια!
                Τα έ­δι­νε ό­λα!
                Κα­νείς δεν έ­φευ­γε με ά­δεια χέ­ρια!
                Καμ­μί­α άλ­λη α­ρε­τή δεν ε­ξο­μοι­ώ­νει τό­σο τον άνθρω­πο με τον Θε­όν, ό­σο η ε­λε­η­μο­σύ­νη, κα­τά τον Ά­γιο Ιωάννη τον Χρυ­σό­στο­μο!

                Ακολουθούν με­ρι­κά επί πλέον πε­ρι­στα­τι­κά, που δείχνουν το μέ­γε­θος της ε­λε­η­μο­σύ­νης του πα­πά-Χα­ράλα­μ­που, πού στην επο­χή του δεν εί­χε ό­μοι­ό του! Θα του ά­ξι­ζε να χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ο “Νέ­ος Ε­λε­ή­μων”, σαν τον Ά­γιο Ι­ω­άν­νη τον Ε­λε­ή­μο­να!

Ο ΑΠΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΩΝ, ΓΕΡΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ!!! (1/2)

 

                «Από τις πολ­λές α­ρε­τές πού κο­σμού­σαν την α­πλή και κα­θα­ρή ψυ­χή του Η­γου­μέ­νου πα­πα–Χα­ρα­λάμ­που Δι­ο­νυ­σιά­του, ξε­χώ­ρι­ζε η Ε­ Λ Ε ­Η Μ Ο ­Σ Υ ­Ν Η!!!
                Δεν εί­χε ό­ρια!
                Τα έ­δι­νε ό­λα!
                Κα­νείς δεν έ­φευ­γε με ά­δεια χέ­ρια!
                Καμ­μί­α άλ­λη α­ρε­τή δεν ε­ξο­μοι­ώ­νει τό­σο τον άνθρω­πο με τον Θε­όν, ό­σο η ε­λε­η­μο­σύ­νη, κα­τά τον Ά­γιο Ιωάννη τον Χρυ­σό­στο­μο!

                Ακολουθούν με­ρι­κά από τα πε­ρι­στα­τι­κά, που δείχνουν το μέ­γε­θος της ε­λε­η­μο­σύ­νης του πα­πά-Χα­ράλα­μ­που, πού στην επο­χή Του, δεν εί­χαν ό­μοι­ό Του! Θα του ά­ξι­ζε να χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ο “Νέ­ος Ε­λε­ή­μων”, σαν τον Ά­γιο Ι­ω­άν­νη τον Ε­λε­ή­μο­να!

ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ γ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ!!!

 

<<Μία ημέρα, είχαμε παγκοινιά (κοινή εργασία) και εδουλέψαμε σκληρά όλη η Συνοδεία, σε οικοδομικές εργασίες. Μόλις ετελειώσαμε και ήταν ώρα γιά την καθιερωμένην ανάπαυσιν, ξαφνικά ακούγεται ένα παρατεταμένο κορνάρισμα καϊκιού, από τον αρσανάν. Μόλις το άκουσε ο Γέροντας, τον είδαμε να σκυθρωπιάζη εις το πρόσωπο.
«Τί συμβαίνει, Γέροντα;», τον ερωτήσαμε.
«Βρε, τον ευλογημένον, επέτυχε την ώρα. Είναι ο Γ. και μας έφερε ένα βαρέλι λάδι», απήντησε ο γέρων Ιωσήφ.
Οι πατέρες ήταν τόσο κουρασμένοι, πού ο Γέροντας δεν ετολμούσε να προστάξη κανένα να πάη να το φέρη. Η μόνη λύσις ήταν, εάν υπήρχε κάποιος εθελοντής. Δεν ξέρω πώς, εφωτίσθηκα και εμπήκα στον λογισμό του Γέροντά μου και Τόν ερωτώ:

ΕΚ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ!!!

«Όσο πιό καλά λες την Ευχή, όταν δουλεύης, τόσο πιό καλή ποιότητα υπάρχει!
Και όσο πιό καθαρά και γρήγορα τρέχει η Ευχή, τόσο πιό γρήγορη αλλά και καθαρή απόδοσι έχεις!
Θέλεις να σου πω και το αντίθετο;
Εδοκίμασα από φιλότιμο να δείξω σε μερικούς άλλους μοναχούς, που εζήτησαν να μάθουν το εργόχειρο με τα σφραγίδια, γιά να βγάζουν το ψωμάκι τους. Όσο εδούλευαν λοιπόν, και έλεγαν με το στόμα το: “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!”, η δουλειά επήγαινε καλά! Καμμιά φορά όμως τους έπιαναν κάτι λογισμοί… Σταματούσε η Ευχή και μέσα τους εδούλευαν διάφοροι (κακοί) λογισμοί, τότε... Να έβλεπες και να τρέμης... Όχι μόνο ξεπατώνονταν γράμματα από το σφραγίδι, αλλά και μάτωναν χέρια και πόδια από τα κοφτερά μαχαιράκια του εργοχείρου…

Η ΕΚΠΕΦΡΑΣΜΕΝΗ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ γ.ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ!!!

 

Ο ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΣΩΣΤΩΝ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΩΝ!!!

 

Βλέποντας o Γέροντας (ο Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής) την υπερβολική προθυμία του δοκίμου Χαράλαμπου, μιά μέρα τον προσκαλεί ιδιαιτέρως και του λέγει:

«Εκεί πάνω σ’ εκείνα τα βράχια που βλέπεις, υπάρχει μιά μικρή σπηλιά. Σε διαβεβαιώ ότι, είναι Παράδεισος. Λοιπόν, θα σκαρφαλώσης να πας εκεί και θα μείνης μέχρι να σε φωνάξω. Εντάξει;».

«Να είναι ευλογημένο, Γέροντα», απάντησε ο Χαράλαμπος.

Και περιγράφει την περιπέτειά του ο δόκιμος Χαράλαμπος:

«Βάζω μετάνοια  και αμέσως σκαρφαλώνω στα βράχια. Πλησιάζω στη σπηλιά· αλλά τί να δω; Ένας άγριος τόπος, που μόνο φίδια μπορούσαν να κατοικήσουν και η σπηλιά τόσο στενή, που μόνο σκυφτά μπορούσες να μπης μέσα… Στην αρχή, σαν άνθρωπος, δείλιασα, φοβήθηκα και συγχρόνως μονολογούσα: "Ε, Γέροντα, πού μ’ έστειλες εδώ; Αυτός είναι ο Παράδεισος; Βρε, εδώ κόλασις είναι· όχι Παράδεισος. Γιά να δούμε, πώς θα την βγάλουμε, ώσπου να τελειώση ο κανόνας, να με φωνάξη ο Γέροντας να κατέβω. Όμως, αφού το είπε ο Γέροντας, κάτω δεν το βάζω, έστω και αν πεθάνω! Αν δεν με φωνάξη ο Γέροντας, πίσω δεν γυρνάω! Ας πεθάνω στην υπακοή, παρά να λιποτακτήσω!"

Αρχίζω λοιπόν τον κανόνα μου.

Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ, ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΩΤΟΥ!!!

 

<<…Αμέσως ο δόκιμος Χαράλαμπος (ο μετέπειτα Μέγας και εμπνευσμένος ηγούμενος της Ι.Μ. Αγίου Διονυσίου, του Αγιωνύμου Όρους), χωρίς χρονοτριβή και χωρίς δυσκολίες, μπαίνει στο μοναχικό πρόγραμμα της Σκήτης. Την ημέρα: Υπακοή, σιωπή, εργασία! Και την νύκτα: Αγρυπνία με οκτάωρη στάση και πλήθος γονυκλισίες!

Δεν άργησε, μάλιστα, η καρδιά του νέου ασκητή, να πυρωθή με την φλόγα του Θεϊκού έρωτα! Ο γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης, βλέποντας τόση προθυμία και τόση μεγάλη πρόοδο, ήδη από την αρχή, δοξολογούσε ακατάπαυστα τον Κύριο λέγοντας προς τον συνασκητή του γέροντα Αρσένιο:

Ο ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ!!!

 

«Τις πρώτες δύο-τρείς βραδιές που ήλθα και έμεινα στο ασκητήριο του γέρο-Ιωσήφ ως κοσμικός, ο διάβολος τέτοια λύσσα είχε, που δεν με άφηνε να κοιμηθώ και να κάνω προσευχή…

Πάω να κοιμηθώ και να, ο διάβολος επάνω μου ολόκληρος... Πότε σαν σκύλος, πότε σαν άνθρωπος, πότε σαν λιοντάρι… Εγώ από τον φόβο μου σηκωνόμουν και έκανα προσευχή. Έμενα άϋπνος τελείως, και την ημέρα δεν μπορούσα ούτε να κάνω τα καθήκοντά μου, αλλά ούτε και να προσευχηθώ…

ΘΕΣΠΕΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΠΤΑΣΙΑ!!!

Στο Μπουραζέρι, ο Γέροντας Χαράλαμπος, είχε μία Θεϊκή οπτασία, την οποία πάντοτε διηγούνταν με πολλή χάρι εις τους προσερχομένους προσκυνητάς.

Ενώ καθόταν στο σκαμνί στο Κελλί του, ξαφνικά ένοιωσε ότι «ηρπάγη» στον Ουρανό και έβλεπε τη γη και όλη την κτίσι και τα όντα πάνω σ’ αυτήν!

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ!!!

 

«Όποιος δεν βλέπει στην προσευχή με τα μάτια της ψυχής τον Χριστό, αυτός δεν έμαθε να προσεύχεται. Αχ! Nα ’ξερες τί είναι να δης τον Χριστό με τα μάτια! Μόλις Τον βλέπεις, μέσα σου γεμίζεις με μιά απερίγραπτη χαρά! Όμως, σε καταλαμβάνει και ένα ασυγκράτητο δέος, ώστε αυθόρμητα λυγίζουν τα πόδια, πέφτεις μπροστά Tου μπρούμυτα και με ασταμάτητους λυγμούς!

Mένεις εκστατικός!

Εκεί τί να πης;

ΠΩΣ, ΟΡΘΩΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΓΡΑΦΗΝ!!!

 

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΤΕΛΗ, ΤΟΥ γ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ!!

 

Ο Γέροντας Χαράλαμπος ασθένησε στις 9 Δεκεμβρίου, στην εορτή της Αγίας Άννης. Η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ άσχημη. Μετά από δύο ημέρες μεταφέρθηκε στο παλαιό Στρατιωτικό Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ο Γέροντας πέρασε γενικά δύσκολες ημέρες.

Κατά παραχώρησιν Θεού, την τελευταία ημέρα του, ο Γέροντας ήταν πολύ ευδιάθετος και είχε όρεξη γιά φαγητό, ενώ τις προηγούμενες ημέρες, του δίναμε με τη βία να φάει, γιά να παίρνει τα πολλά φάρμακά του. Την περισσότερη ημέρα μάλιστα την πέρασε στην πολυθρόνα και αργά το βράδυ τον βάλαμε να κατακλιθή.

Λίγο πριν τα μεσάνυκτα, ο διακονητής αδελφός που αγρυπνούσε κοντά του, διαπίστωσε ότι, ο Γέροντας δεν κοιμόταν, αλλά φαινόταν να συνομιλεί με κάποιον, ψιθυρίζοντας και κουνώντας τα χέρια. Κάποια στιγμή ο Γέροντας έβγαλε ένα δυνατό επιφώνημα. Ο αδελφός έτρεξε και ερώτησε τί συμβαίνει. Μετά από μεγάλη καθυστέρηση του απάντησε ο Γέροντας, δίνοντας την αίσθηση ότι ευρισκόταν κάπου αλλού.

«Γέροντα, πονάς πουθενά, θέλεις τίποτε;», τον ξαναρώτησε ο αδελφός.

«Όχι, όχι, καλά είμαι. Σε φώναξε κανένας;», ερώτησε τώρα ο Γέροντας.

Και ο αδελφός γεμάτος απορία είπε:

«Καλά, Γέροντα, κοιμήσου, ξεκουράσου».

Φίλησε το χέρι του Γέροντα και εκείνος τον ευλόγησε γιά τελευταία φορά.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΛΟΤΗΣ ΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΟΣ!!

 

ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!!!

 

«Λέγεται ότι, η νοερά προσευχή είναι γιά όλους τους Χριστιανούς! Η νοερά προσευχή, λέγεται και καρδιακή. Ερωτάς εάν, και η προφορική, μπορεί να λέγεται καρδιακή. Η προσευχή, εάν δεν είναι καθαρή, ούτε η νοερά ούτε η προφορική, μπορεί να λέγεται καρδιακή.

Καρδιακή είναι η προσευχή, όταν τον νουν τον καταπίνει κυριολεκτικά η καρδία! Εκεί βόμβες να πέφτουν, το σπίτι να καίεται, ο νους, δεν εννοεί να βγη από την καρδιά, έστω και εάν κινδυνεύει να καή! Γι’ αυτό χρειάζεται να καλλιεργούμε και τις αρετές, αλλά και την αδιάλειπτον Ευχήν!

Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ, ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!!!

 

<<Μιά φορά, ερώτησα τον γέροντα Χαράλαμπο:

«Γέροντα, όταν έφυγες από τον κόσμο και ήλθες στο Άγιο Όρος, τί σου στοίχισε περισσότερο;».

 

Και απάντησε ο γέροντας ως εξής:

«Αγαπούσα όλους τους δικούς μου και προ πάντων τα ορφανά αδελφάκια μου. Όμως, στην μητέρα μου είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία. Ήταν πραγματικά αγία ψυχούλα, μιά ζωή ζήσαμε μαζί, με έπλενε, με σιδέρωνε, με περιποιόταν…

Κάποτε, γιά να με πολεμήση ο πειρασμός την έφερνε στην μνήμη μου. Ο πόθος της μάνας πήγαινε να μου φάει τα σπλάγχνα... Αφού λοιπόν ευρήκε ο σατανάς τρόπο να με βασανίζει, τί έκανα: Σκέφθηκα ότι, όσοι αρνηθήκαμε την μάνα μας, στο εξής έχουμε Μητέρα την Παναγία μας! Λοιπόν, πέφτω κάτω στο έδαφος με φωνές και κλάματα, λέγοντας:

«Παναγία μου, τρέξε σε παρακαλώ. Σβήσε τον πόθο της μάνας μου. Εσύ είσαι πιά Μανούλα μου. Δεν θέλω σαρκική μάνα. Εσένα και μόνο Εσένα θέλω! Βοήθησέ με!»!

Λέγοντας αυτά με όλη μου την ψυχή, μιά πύρινη φλόγα με αγκάλιασε αισθητά και συγχρόνως εισήλθε μέσα μου μιά τόσο φλογερή αγάπη προς την Παναγία μας, ώστε όχι μάνα εξέχασα, αλλά έσβησαν και όλες οι άλλες γενικά επιθυμίες, και μόνο την Παναγία εσκεπτόμουν. Σαν να ζης και να αισθάνεσαι μέσα σου, ένα γλυκύτατο Παράδεισο! Άλλο τίποτε δεν έλεγα εκείνη την ώρα, παρά μόνο:

ΑΠΛΑΙ, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑΙ ΚΑΙ ΣΟΦΑΙ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΑΙ ΡΗΣΕΙΣ!!

Κάποτε, λέγει ένας αδελφός στον γέροντα Χαράλαμπο τον Διονυσιάτην:

«Γέροντα, ένας μοναχός κάθεται στον δείνα τόπον. Ο καϋμένος δεν έχει τίποτε. Αν του πάνε οι άλλοι, τρώει, αν όχι, δεν πάει να ζητήση. Να του στείλουμε λίγο μαγειρεμένο φαγητό να φάει;».

Και ο διακριτικός γέροντας, ερωτά:

«Μπορεί να δουλέψει αυτός ο μοναχός;».

«Ναι γέροντα», απήντησε ο αδελφός.

«Αλλά θα μου πης, είναι ασκητής και γι’ αυτό δεν δουλεύει. Έστω... Μπορεί,  τουλάχιστον, να περπατήση;».

«Ναι γέροντα, μπορεί».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ ΤΟΥ γ.ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ!!

 

ΑNAΓΚΑΙΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΕΣ - Ο ΠΑΠΑ-ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΟΥ (video)

     Όπως έχετε αντιληφθεί, αγαπητοί φίλοι όσοι μας παρακολουθείτε μέσα από το διαδίκτυο, προσπαθούμε να είμαστε  πιστά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και να εμφορούμεθα  από υγιείς απόψεις όσον αφορά τα Εθνικά, τα κοινωνικά, τα οικογενειακά και όσα άλλα θέματα αφορούν την παρούσα επίγεια διαδρομή μας.