<<Ολίγον μετά την χειροτονίαν μου, γενομένην τη 9η Νοεμβρίου 1956, έλαβον επιστολήν του πολυσεβάστου και πολυφιλήτου μοι π.Γερβασίου Παρασκευοπούλου, δι’ ής συνέχαιρεν, ηύχετο και ηρώτα διά τα περαιτέρω, δηλαδή πως σκοπεύω να εργασθώ εν τη Εκκλησία ως Κληρικός. Απήντησα ότι σκοπός μου και απόφασις μου είνε, να αποφύγω τας επισήμους θέσεις και τα αξιώματα και να εργασθώ έκ τινος μικράς και ταπεινής και αφανούς σκοπιάς. Και συνέχιζον: «Δεν ποθώ ει μη να ζήσω και να αποθάνω ως απλούς Πρεσβύτερος (σημ: ήμην ακόμη Διάκονος), μακράν επισήμων θέσεων και αξιωμάτων, αρκούμενος εις την συντροφίαν του Κυρίου μου, των βιβλίων μου, των στοχασμών μου και ολίγων εκλεκτών ψυχών. Ευχήθητε ίνα μη παρεκκλίνω εκ της γραμμής ταύτης». Λαμβάνω μίαν συνταρακτικήν επιστολήν-απάντησιν, έχουσαν ούτω (την επισυνάπτω και εν φωτοτυπία):
