Ήταν κάποιος σπουδαστής, ο οποίος ζούσε σε οικοτροφείο, όταν φοιτούσε σε κάποια Σχολή μιάς Μεγαλουπόλεως. Τον σπουδαστή επισκεπτόταν συχνά η μητέρα του, η οποία πάντα πριν τον αποχαιρετήσει του έλεγε:
«Και μην ξεχνάς παιδί μου, αυτό που σου είπα: "Να είσαι πάντα τρίτος"!».
«Ναι μητέρα!», απαντούσε αυτός.
Οι φίλοι του και συμφοιτητές του, απορούσαν με τα λόγια αυτά της μητέρας του φίλου τους, αλλά δεν του έλεγαν τίποτε.
Ο νέος αυτός, λοιπόν, γιά να θυμάται τα λόγια της μητέρας του, τα έγραψε σ’ ένα χαρτί και το χαρτί το κόλλησε στο τοίχο του δωματίου του, ώστε να το έχει πάντα μπροστά του!
