<<Αν δεν παρακολουθεί κάποιος τον εαυτό του, μπορεί όταν κάνει ένα σφάλμα και του λένε να προσέχει, να νομίζει ότι τον αδικούν και να φθάνει στην αναίδεια.
Μιά αδελφή, λ.χ., βάζει περισσότερο φυτοφάρμακο και καίει με το ράντισμα τα φύλλα από τις ελιές. Της κάνουν παρατήρηση και αντί να συναισθανθή το λάθος της και να πει, «ευλόγησον», νοιώθει αδικημένη και κλαίει.