Είναι αληθές ότι, ο Δημιουργός
του Σύμπαντος Κόσμου, αφού από το μηδέν «εποίησε» τα πάντα, τα αόρατα και τα
ορατά, τον Ουρανό και την Γη, στο τέλος έπλασε τον Άνθρωπο, με ιδιαιτέρα
φροντίδα, ως ψυχοσωματική οντότητα!
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ο Άνθρωπος
επλάσθηκε από τον Θεόν, την έκτη ημέρα της Δημιουργίας, σύμφωνα προς την Θεόπνευστη Αγιογραφική διήγηση, όπως
την καταγράφει στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου Βιβλίου της Αγίας Γραφής, δηλαδή
του βιβλίου της Γενέσεως, ο προφήτης Μωϋσής, αμέσως μετά την Δημιουργία
του χερσαίου ζωϊκού βασιλείου, αφού προηγουμένως, είχε διαμορφωθή από τον Πάνσοφο Πατέρα
και Παντοκράτορα η γήϊνη πραγματικότητα!
Η θέση του Ανθρώπου ωρίσθηκε αγαπητικά
και τιμητικά από τον Θεόν, να είναι αυθεντική και κυβερνητική
επάνω στην γήϊνη υλική Δημιουργία, τόσο στα φυσικά φαινόμενα (π.χ. καιρικές
συνθήκες, φωτιά) όσο και στην χλωρίδα και την πανίδα (δηλαδή, στα φυτά και τα ζώα)! Άλλωστε, μόνο ο Άνθρωπος, πέρα από το υλικό σώμα, έλαβε ως ανεκτίμητη δωρεά, από τον Θείο Δημιουργό, και
την Αθάνατη λογική ψυχή εμπλουτισμένη με ιδιαίτερα χαρίσματα, σε σχετικό
βέβαια βαθμό, όπως το αυτεξούσιο (δηλαδή, την δυνατότητα της ελευθέρας
επιλογής), την διακυβέρνηση και διοίκηση των επιγείων κτισμάτων, την δημιουργική
δυνατότητα, την λογική επικοινωνία και την προστασία των υπολοίπων
δημιουργημάτων!