Ιεραί και Θεοφιλείς σκέψεις, επί ενός καταπληκτικού προσομοίου του πλ. Α' ήχου, το οποίο παραθέτουμε κάτωθι:
«Χαίροις, μετά Θεόν η Θεός,
τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα, αμέσως η δεχομένη των εκ Θεού δωρεών το
πλήρωμα όλον και εις άπαντας, Αγγέλους Ανθρώπους τε τούτο διαπορθμεύουσα˙ του
εμπυρίνου ουρανού το τεράστιον, τηλεσκόπιον βουλών θείων θαυμάσιον˙ τέλος το
σκοπιμώτατον και ύστατον, Πάναγνε, δημιουργίας απάσης, δι’ ην ο Κόσμος εγένετο
και σου τη γεννήσει η αιώνιος του Κτίστου βουλή πεπλήρωται».
Ο Θεοτοκόφιλος π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, ο οποίος συχνά έκλαιγε μιλώντας γιά την Παναγία, γράφει σχετικά με τον παρόντα ύμνο και την ιδιαιτέρα προτίμηση που έδειχνε σ’ αυτόν ο Θεολογικώτατος νους του αειμνήστου γέροντος Αθανασίου Ιβηρίτου:
«Κατά το 1955, ο γ.Αθανάσιος, μου απέστειλε έναν ύμνον διά την Παναγίαν με υψηλότατα Θεολογικά νοήματα. Επάνω σ' αυτόν ο Θεοτοκόφιλος ιερομόναχος φιλοσοφεί, θεολογεί με πρωτότυπες συλλήψεις και τελικώς θα ειπή ότι, ό,τι και αν λεχθή διά την Θεομήτορα δεν είναι υπερβολικό!»!!
Και στην συνέχεια παραθέτει την επιστολή του ιερομ. Αθανασίου:
