<<Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή µας, όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, γιά να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά!
Όταν ήµουν στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, µία φορά, αμέσως μετά την αγρυπνία της Παναγίας, µ’ έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράμμα στην Ι. Μονή Ιβήρων. Ύστερα, έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της Μονής και να περιμένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, γιά να το συνοδεύσω στο Μοναστήρι µας (απόσταση μιάμιση ώρα µε τα πόδια).
Ήμουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα ως εξής:
Μέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε!
Την ημέρα της εορτής της Μεταµορφώσεως, έτρωγα.
Και μετά, μέχρι την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας, πάλι δεν έτρωγα τίποτε!
Έφυγα, λοιπόν, αμέσως μετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω μαζί µου λίγο παξιµάδι. Έφθασα στην Ιερά Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράµµα και κατέβηκα στον αρσανά, γιά να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευμα, αλλά αργούσε να έλθη…
Άρχισα εν τω μεταξύ να ζαλίζωµαι...
