Ο Όσιος Παχώμιος, είχε συνήθεια μία ή και περισσότερες φορές την εβδομάδα, να συγκεντρώνει τους Μοναχούς του Κοινοβίου του και να τους διδάσκει τον Λόγο του Θεού. Κάποτε, αντί να διδάξει ο Ίδιος, πρόσταξε τον μοναχό Θεόδωρο, νέο ακόμη στην ηλικία και αρχάριο στη μοναχική ζωή, να μιλήσει στους αδελφούς.
Ήθελε, μ’ αυτό τον τρόπο, να δοκιμάσει την υπακοή του νέου.
Ο καλός υποτακτικός, χωρίς αντιρρήσεις και ταπεινολογίες, υπάκουσε ευθύς στην προσταγή του Ηγουμένου του. Σηκώθηκε, λοιπόν, και άρχισε να διδάσκει τον Θείο Λόγο. Αυτό όμως δεν καλοφάνηκε στους γεροντότερους... Θύμωσαν και μάλιστα, επιδεικτικά, άφησαν την συγκέντρωση και έφυγαν γιά τα κελλιά τους.
Όταν τέλειωσε η διδασκαλία, έστειλε ο Όσιος και τους κάλεσε να παρουσιασθούν μπροστά του.
«Γιατί φύγατε από την σύναξη;», τους ερώτησε αυστηρά.
