Οι λέξεις αγάπη, συμπόνια, ανθρωπιά, αλληλεγγύη,
βρίσκουν το αληθινό νόημά τους στην πράξη και την απόφαση μιας οικογένειας από
το Ηράκλειο με 3 παιδιά να γίνει ανάδοχος και να βάλει στο σπίτι της και στην
καρδιά της ένα μικρό κοριτσάκι με αναπηρία.
Ένα πλάσμα με πάμπολλα προβλήματα υγείας που για
το λόγο αυτό εγκαταλείφθηκε από την Ρουμάνα μητέρα του και έζησε στα αζήτητα
για 4,5 ολόκληρα χρόνια, τα πρώτα της ζωής του, στις αίθουσες της Μονάδας
Εντατικής Θεραπείας Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Ένα παιδί που έμοιαζε με “φυτό” στο αναπηρικό
καροτσάκι, που δεν περπατούσε, δεν μιλούσε, και σήμερα, περπατάει, μιλάει,
γελάει και χαίρεται μαζί με τους καινούργιους γονείς και τα αδέλφια του σ’ ένα
ζεστό σπίτι που μοιάζει με μια μεγάλη αγκαλιά.