ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΑΛΑΘΗΤΟΝ ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ!!!

 

Η ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΟΥ!!!

 

Κάποιος ασκητής, ζούσε κοντά σε μία πόλη, στην οποία κατοικούσε και ένας πλούσιος, αλλά άδικος άνθρωπος, ο οποίος ταλαιπωρούσε πολύ τον κόσμο. Τοκογλύφος ήταν, αδικίες έκανε, καταδίωκε ανθρώπους...

Κάποτε, πέθανε αυτός ο πλούσιος, ήταν μάλιστα μία ημέρα ηλιόλουστη! Τα παιδιά του κάλεσαν όχι μόνο πολλούς Ιερείς και Επισκόπους, αλλά και πολλούς ψαλτάδες ακόμη και την μπάντα. Έτσι έγινε μία κηδεία μεγαλοπρεπεστάτη με πάρα πολύ κόσμο! Παρόμοια κηδεία, δεν είχε ξαναδεί η πόλη εκείνη!

Ύστερα από λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του πλουσίου, πέθανε και κάποιος πτωχός, στην ίδια πόλη. Σε κάποια παράγκα έμενε ο καϋμένος, άρρωστος και ταλαιπωρημένος, άγιος όμως άνθρωπος, μεγάλης αρετής! Του έδιναν ένα κομμάτι ψωμί και μ’ αυτό ζούσε δοξολογώντας τον Θεόν! Την ημέρα που πέθανε ο πτωχός, έπεσε τόσο χιόνι, που δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να ανοίξουν δρόμο, γιά να παραλάβουν το σώμα του και να το θάψουν… Μετά από πέντε ημέρες που έμεινε άταφος, κατάφεραν τελικά οι γείτονες να ανοίξουν τον δρόμο... Τον πήραν, φώναξαν και τον ιερέα του Κοιμητηρίου και τον κήδεψαν...