Κοντά στην Νερατζιώτισσα, ζούσε μία οικογένεια που ασχολείτο με την κτηνοτροφία. Τα αδέλφια ήταν αρκετά οξύθυμα... Θύμωναν, έβριζαν, αισχρολογούσαν, βλασφημούσαν…
Ο π.Αθανάσιος, κάποια μέρα αποφάσισε να επέμβη. Φώναξε τον έναν αδελφό και του μίλησε με πολύ καλωσύνη:
«Παιδί, εσείς δόξα τω Θεώ, έχετε μία εργασία από την οποία ζείτε. Δεν είναι σωστό να τσακώνεσθε έτσι και να βλασφημάτε. Γιατί το κάνετε αυτό, αφού είσασθε καλοί άνθρωποι;;;».
Ο νεαρός ντράπηκε, έσκυψε το κεφάλι και ο Γέροντας συνέχισε:
Ο π.Αθανάσιος, κάποια μέρα αποφάσισε να επέμβη. Φώναξε τον έναν αδελφό και του μίλησε με πολύ καλωσύνη:
«Παιδί, εσείς δόξα τω Θεώ, έχετε μία εργασία από την οποία ζείτε. Δεν είναι σωστό να τσακώνεσθε έτσι και να βλασφημάτε. Γιατί το κάνετε αυτό, αφού είσασθε καλοί άνθρωποι;;;».
Ο νεαρός ντράπηκε, έσκυψε το κεφάλι και ο Γέροντας συνέχισε:
