«Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ», ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ!!!

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ!!!

«ΜΗ ΑΠΤΕΣΘΕ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΩΝ ΜΟΥ» (Ψαλμ.ΡΔ΄15΄)!!!

Στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Κυνηγού όπου ενίοτε λειτουργούσε ο παπά-Νικόλας ο Πλανάς, εργαζόταν μία νεωκόρος, η κα Μαρία, η οποία όμως, αντιπαθούσε τον παπά-Νικόλα.

Μία ημέρα μάλιστα, καθώς έμπαινε στον Ναό ο αγιασμένος αυτός γέροντας, αυτή τον μούντζωσε… Ο παπά-Νικόλας δεν την είδε. Την νύκτα όμως, η νεωκόρος βλέπει στον ύπνο της, τον Άγιο Ιωάννη να της λέει:

Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΕΜΦΩΛΕΥΟΥΣΑ ΚΑΚΟΤΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΕΙΑ...

 

Γράφει η Μοναχή Μάρθα, πνευματικό τέκνο του Αγίου παπά-Νικόλα του Πλανά:

<<Παραθέτω με τας ιδίας λέξεις αυτά που μου αφηγήθη ευσεβής χριστιανή:

"Μία φορά, προ 40 χρόνων, είχα παρεξηγηθή, ή μάλλον συκοφαντηθή από κάτι συγγενείς μου. Δεν αντήλλαξα ούτε μία κουβέντα, ούτε ύβριν, τίποτε από όλα αυτά. Όταν εγκατεστάθημεν και οι δύο οικογένειες εις τας Αθήνας, μιλούσαμε μόνο τυπικές κουβέντες.

Εξωμολογήθηκα και είπα εις τον Παππού (Άγιο Νικόλαο τον Πλανά) την υπόθεσιν και, συγχρόνως, ότι δεν θέλω ανταλλαγήν επισκέψεων με την συγγενή μου.

“Καλά είναι ως εδώ”, του λέγω, “αφού χαιρετιόμασθε όταν βλεπόμασθε”.

Εκείνη παντρεμένη, κοσμική, εγώ κοντά στον Παππού, άλλη ζωή. Έτσι το έλεγα και το πίστευα, ότι δεν έχω τίποτε μαζί της…

Να ήτανε άλλος εξομολόγος, δυνατόν να μου έλεγε:

“Ε, ας είναι, παιδί μου, ως εδώ, δεν είναι ανάγκη για περισσοτέρας σχέσεις”.

Αυτό ενόμιζα, πως θα μου έλεγε και ο Παππούς.

Όπου ξαφνικά τον ακούω να μου λέγη:

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΜΑΚΙΩΤΟΥ, ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΤΗΣ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ – ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ!

 

<<Ένας σπουδαίος αββάς, ο πατήρ Αθανάσιος Χαμακιώτης, στον Ιερό Ναό της Παναγίας Νεραντζιωτίσσης στο Μαρούσι της Αττικής, ωμιλούσε με ζέουσα πίστη και Χάρη Θεού, γιά τα Πάθη του Χριστού και την Ανάσταση!

Κράτησε την ευσέβεια των Αθηναίων, και μάλιστα των υψηλών τάξεων, μισό αιώνα.

Ήταν γερή κουτσούρα ο παπά-Θανάσης, που την περιέλουζαν τα νάματα της Χάριτος και βλάσταινε συνεχώς Αγιοπατερική Θεολογία! Αυτοί οι πατέρες δεν έκαναν ούτε τους προορατικούς ούτε τους θαυματουργούς! Είχαν κατέβη στον στίβο και πάλευαν μαζί με τον κόσμο και έστηναν τρόπαιο νίκης κατά της κακουργίας των δαιμόνων!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ!!

 

Υπό του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

 <<... Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων, υπάρχουσιν ακόμη πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και εις τα χωρία. Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνώσι λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον, πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον!

Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας, τον παπά-Νικόλα τον Πλανά. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκότερος των ανθρώπων! Διά πάσαν Ιεροπραξίαν, αν του δώσης μίαν δραχμήν η πενήντα λεπτά η μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν του δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Διά τρεις δραχμάς, εκτελεί ολόκληρον Παννύχιον Ακολουθίαν! Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, Θ. Λειτουργίαν! Το όλον, διαρκεί εννέα ώρας! Αν του δώσης μόνον δύο δραχμάς, δεν παραπονείται...

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΓΕΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!

 

Μία νύκτα, εξημέρωνε η εορτή του Αγίου Ιερομάρτυρος Φωκά. Είχαν συγκεντρωθή όλες οι αδελφές που διακονούσαν τον παπά-Νικόλα, γιά τον  Όρθρο. Μία από τις κατά πνεύμα θυγατέρες του, ήταν κοντά στον γέροντα και παρόλο που ήταν όρθια, την επήρε ένας ελαφρύς ύπνος. Και βλέπει πίσω από τον Άγιο παπά-Νικόλα, να ευρίσκεται ένας μεγαλοπρεπής Ιερέας και να παρακολουθεί την Ακολουθία. Συνήλθε αμέσως και λέει σιγά στον παπά-Νικόλα:

ΕΚΙΝΕΙΤΟ «ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ» (Ψαλμ. ΡΓ’3’)!!!

 

Σύμφωνα με την μαρτυρία της αείμνηστης Ουρανίας Παπαδοπούλου (μοναχής Μάρθας), μέσα από τα περιστατικά που αφηγείται και που αποδεικνύουν εύγλωττα την αγιότητα του απλοϊκού ποιμένα, του Αγίου Νικολάου του Πλανά:

<< Μία ημέρα, επήραμε ένα αμάξι, να μας πάη, μαζί με τον παππού, από τον Προφήτη Ελισσαίον στην οδόν Χέϋδεν. Όταν εφθάσαμε, είπαμεν στον αμαξά, να πλησιάση το αμάξι κοντά στο πεζοδρόμιο, γιά να κατεβή με ευκολία ο παππούς.

Ο αμαξάς, τότε, απαντά "ειρωνικώς":

«ΑΦΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΡΧΕΣΘΑΙ ΠΡΟΣ ΜΕ» (Μαρκ.Ι’14’)!!!

Ο Παπαδιαμάντης αναφέρεται, ονομαστικά μάλιστα, σ’ ένα από τα μνημειώδη κείμενά του («Στα Τραγούδια του Θεού»), στον Παπα-Νικόλα τον Πλανά.

Γράφει ο Παπαδιαμάντης ότι, η μικρή Κούλα πέθανε και οι ψάλτες μαζί με τους ιερείς έψαλλαν το, «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν» και συνεχίζει λέγοντας χαρακτηριστικά:

Η ΠΡΑΟΤΗΣ ΚΑΤΑΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ!!

Κάποτε, ο παπά-Νικόλαος ο Πλανάς, επήγαινε στο Ναό της Αγίας Τριάδος, κοντά στον Κεραμεικό. Στο δρόμο του, συνάντησε ένα κάρο με το άλογο πεσμένο, από την αδυναμία, κάτω. Ο αμαξηλάτης, άνθρωπος σκληρός, είχε αγριέψει και το χτυπούσε αλύπητα, ενώ εκείνο δεν μπορούσε να σηκωθή. Ταυτόχρονα, βλασφημούσε τα Θεία...

Ο παπά-Νικόλας τον επλησίασε και προσπάθησε να τον καθησυχάσει, λέγοντας:

«Το άλογο δεν έχει τίποτα και θα γίνει καλά! Εσύ όμως μην βλασφημάς το όνομα του Θεού...».

Ο αποθηριωμένος αμαξηλάτης έστρεψε τα κατακόκκινα από θυμό μάτια του στον σεβάσμιο και πραότατο ιερέα και του λέει:

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΠΡΟΘΕΣΙΝ!!

 

<< Ο παπά-Πλανάς γιατί αγίασε;

Εμνημόνευε ολόκληρα χαρτιά, γεμάτα ονόματα!

Και εγώ θυμήθηκα κάτι ονόματα και τα τοιχοκόλλησα στην Προσκομιδή, γιά να τα διαβάζει ο Γέροντας στην Θεία Λειτουργία. Εκεί εκ του προχείρου.

Και στον ύπνο μου βλέπω, λοιπόν, ότι ήλθαν κάτι γέροι παλαιοί, με παλαιϊκὰ ρούχα (όπως τα έλεγε η μητέρα του πατέρα μου) και μου λένε:

ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ (1851-1932)!!

 

Κάποια ημέρα, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, ευρισκόταν σ’ ένα από τα αγαπημένα του εξωκκλήσια, γιά να λειτουργήσει. Παρατήρησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόσφορο. Δεν ταράχθηκε όμως και προτίμησε να περιμένει, με τη βεβαιότητα ότι, σύντομα κάποιο πρόσφορο θα ευρισκόταν. Άλλωστε τόσα χρόνια, όσες φορές είχε συμβή να μην έχει πρόσφορο, πάντα την κατάλληλη στιγμή, κάποιος θα έφερνε, ή αν έπρεπε, κάποιος από το εκκλησίασμα πήγαινε σε κοντινό φούρνο και αγόραζε ένα. Εκείνη την ημέρα όμως τα πράγματα δυσκόλευαν…

Η ώρα περνούσε και κανένας δεν έφερνε πρόσφορο. Έψαξε καλά στα ράφια του Ιερού, μήπως και υπήρχε κάποιο από προηγούμενη φορά, μα δε ευρήκε τίποτε. Τότε έκανε νόημα σε δύο πνευματικά του παιδιά, να πλησιάσουν στο Ιερό, και τους ζήτησε να πάνε γρήγορα στο φούρνο και να ζητήσουν πρόσφορο. Εάν δεν εύρισκαν, να ζητούσαν από κάποιες ενορίτισσες, που πάντα φρόντιζαν και είχαν.

Η ΑΘΩΟΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!!

 

        <<Μία κυρία, ήταν από τους τύπους εκείνους, που δοκιμάζουν τους Αγίους, με τον σκοπό να εύρουν αιτία, γιά να εξαπολύσουν λιβέλλους εναντίον των κληρικών και της Εκκλησίας. Όταν άκουσε τας αρετάς του πατρός Νικολάου, απεφάσισε να τον δοκιμάση.
        Επήγε λοιπόν μία ημέρα στην Εκκλησία, και λέγει στον παπα-Νικόλα:
        «Να έλθης, πάτερ μου, στο σπίτι μου, να μου κάνεις σαράντα παρακλήσεις, διότι έχω οικογενειακές φουρτούνες. Θα σε περιμένω κάθε απόγευμα».
        «Μετά χαράς, παιδί μου», της απάντησε Εκείνος.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ!!!

        Ο Άγιος πατέρας μας Νικόλαος ο Πλανάς ήξερε να ελέγχει, να φωτίζει, να διορθώνει ψυχές, χωρίς ρητορικά κηρύγματα, παρά μόνο με την αγία ζωή και την σεπτή παρουσία του.
        Μία κυρία, γνωστού εμπόρου των Αθηνών, αρρώστησε. Η κυρία αυτή, είχε μία πλούσια εξαδέλφη που είχε έλθη από την Αίγυπτο και η οποία την επισκέφθηκε. Με τη συζήτηση, η πλούσια εξαδέλφη της είπε προτρεπτικά:
        «Να στείλεις να σου φέρουν τον παπά–Νικόλα, να σου διαβάσει ευχή “υπέρ υγείας”».
        Στην κόρη της άρρωστης, άρεσε υπερβολικά η εξωτερική εμφάνιση και ομορφιά. Ο Παππούς, όμως, λόγω του ότι λειτουργούσε καθημερινά, ανακατεμένος με κεριά όλη την ώρα, μέσα σε σκονισμένα ερημοκλήσια με τις λαδιές τους κ.λπ., εξωτερικά έδειχνε απεριποίητος. Βέβαια, καθαρός ήταν, αλλά όχι όπως ακριβώς θα τον ήθελε η δεσποινίδα εκείνη. Λέει λοιπόν η κοπέλα αυτή στην πλούσια θεία της:
        «Καλή μου θεία, να φέρουμε από τις μεγάλες Εκκλησιές κανέναν άλλον ευπρεπή ιερέα, κι όχι αυτόν που είναι πάντα σκονισμένος».

ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΩΤΕΡΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ: ΑΓΑΠΗ, ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΑΠΛΟΤΗΣ!!!

 

Στην οικογένεια που συχνότατα πήγαινε ο Παππούς (Άγιος Νικόλαος Πλανάς), τον χώρο εντός της αυλής τον είχε νοικιάσει ένας τσαγκάρης κομμουνιστής, εκ των σημαινόντων στελεχών. Το μίσος του προς όλους, και εξαιρετικώς προς τους ιερείς, δεν είχε όρια. Εκεί που εργαζόταν, παραληρούσε μονολογώντας, από πού θα αρχίσει με την παρέα του να σφάζουν τους παππάδες. Και έλεγε:

«Πρώτα–πρώτα, θα σφάξουμε τους παπάδες της Ζωοδόχου Πηγής…».

Όπως σας είπα, αυτός εργαζόταν εντός της αυλής. Ο Παππούς με την καλωσύνη του πήγε κοντά του και του λέει:

«Καλησπέρα, παιδί μου»!

Εκείνος, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του από την δουλειά του, κάτι μουρμούρισε. Το άλλο Σάββατο πήγε πάλι ο Παππούς και του λέει:

«Καλησπέρα, Λουκά μου»!

«ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΕΣΧΕΣ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΑΣ ΣΟΙ ΙΕΡΩΤΑΤΕ» (ἐκ τοῦ Ἀπολυτικίου, τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος)!!!

 

Όταν λειτουργούσε, ήθελε τα πάντα να συντελούν στη μεγαλοπρέπεια της Θείας Λειτουργίας. Δεν ήθελε π.χ. κατά την είσοδο του Ευαγγελίου να προηγείται μικρό κεράκι, επειδή ήθελε μεγάλες λαμπάδες, όπως και μπροστά στην Αγία Πύλη. Όταν έλεγε τη νύκτα τα «Τριαδικά», άναβε πολλά–πολλά κεριά μπροστά στην εικόνα του Χριστού. Φορούσε το φελόνι του κι έπαιρνε επίσημη στάση. Τα έψελνε με τέτοια κατάνυξη, ώστε μία από τις πολλές φορές, ενώ αυτός έψαλλε, άκουσε τα «Τριαδικά» να τα ψέλνουν Άγγελοι! Διέκοψε ο άγιος Παππούς τη ψαλμωδία και πιάνει το χέρι της πνευματικής κόρης που τον βοηθούσε και της λέει:

«Ακούς; Ακούς Μαριγούλα τους Αγγέλους;»!

«Δεν τους ακούω, πάτερ μου».

Αμέσως, μετάνιωσε που είπε αυτό το λόγο και μονολογούσε:

«Δεν έπρεπε να το πω... Δεν έπρεπε να το πω...»!  

ΤΟ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΠΛΟΤΗΤΟΣ!!!

 

«Ποιός άρχοντας, ποιός βαθύπλουτος, έζησε σαν τον παπα-Πλανά, που δεν είχε “πού την κεφαλήν κλίνη”;; Ποιός δοξασμένος, αγαπήθηκε όσο αγαπήθηκε εκείνος, που κρυβότανε γιά να μη τον δει κανένας;; Ποιός ρήτορας; στάθηκε πιό εκφραστικός από τον παπα-Νικόλα, που ψεύδιζε σαν νάτανε κανένα νήπιο;;

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΣ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!!

 

<< Πριν από πολλά χρόνια, εκάλεσε τον παπά-Νικόλα μία οικογένεια, εδώ στην Αθήνα, να πάει να της κάνει Ευχέλαιο. Ένα δωμάτιο του σπιτιού της, το είχε ενοικιάσει κάποιος  άρρωστος σε προχωρημένο βαθμό. Όταν ετελείωσε το Ευχέλαιο, Του είπε η οικοδέσποινα να περάσει και στον ασθενή, να τον μυρώσει. Αφού τον μύρωσε σταυροειδώς με το λάδι του Ευχελαίου, εκάθησε κοντά του, και τον ερώτησε πώς τον λένε…

Ο ασθενής απαντά στο παπά-Νικόλα : «Ιάκωβος, ονομάζομαι».

«Ααα! Μπράβο, παιδί μου! Έχεις και το όνομα του Αδελφοθέου Ιακώβου, αδελφού του Κυρίου!» λέει ο παπά-Νικόλας.

Αυτός, όμως, με αρκετή απιστία και με σχετική ειρωνεία, του είπε:

«Μπααα! Είχε κι άλλα αδέλφια ο Χριστός;».

ΑΓΓΕΛΟΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΣ!!

 

Κάποτε, όταν ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς δεν ήταν ακόμη πολύ ηλικιωμένος, ξεκίνησε να πάει μόνος του σ’ ένα ερημοκκλήσι στο Περιστέρι, όπου θα γινόταν εκεί αγρυπνία. Στην διαδρομή, κάποια στιγμή, έχασε το δρόμο του και πήρε άγνωστα μονοπάτια μέσα στα χωράφια… Και ενώ προχωρούσε θλιμμένος και προσευχόμενος, βλέπει μπροστά του ένα νέο παλληκάρι, το οποίο του λέει:

«Έχασες το δρόμο σου, πάτερ; Να σε οδηγήσω εγώ;».

Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΟΣ!!