«Πρόσεχε να μην κατακρίνης.
Διότι, από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Θεία Χάρις, και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτης, να ταπεινώνεσαι, να βλέπης τα δικά σου σφάλματα…
Όταν υποχωρή η Χάρις, γιά να δοκιμασθή ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή... Εσύ όμως τότε, μη χάνης την προθυμία σου, αλλά φώναζε διαρκώς την Ευχή με βία, με ζόρι, με πόνο πολύ:
«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!!!»!!!
Και πάλι, πολλές φορές, το ίδιο, συνεχώς!!!
Και σαν να ατενίζης νοερά τον Κύριο, να του λέγης:
«Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου!!!»!!!
Και υπομένοντας, πάλι θα έλθη η Χάρις, πάλι η Χαρά!!!
Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα… Αλλά και πάλιν Αγώνας, Νίκη, Ευχαριστία! Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός!»!!!
Η Αγία Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του,
εις τας 16 Αυγούστου εκάστου έτους.
