Τρείς φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.
Ο πρώτος, διάλεξε ως έργο του, να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό Λόγο: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί»!
Ο δεύτερος, να επισκέπτεται τους αρρώστους.
Και ο τρίτος, έφυγε γιά να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος, λοιπόν, αν και κοπίασε γιά να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να επιτύχει και πολλά πράγματα, και με τον καιρό έπεσε σε ακηδία… Έτρεξε τότε προς βοήθεια στον μοναχό που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον ευρήκε και αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει ορθά την ιερή επιθυμία που είχε...
Ο πρώτος, διάλεξε ως έργο του, να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό Λόγο: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί»!
Ο δεύτερος, να επισκέπτεται τους αρρώστους.
Και ο τρίτος, έφυγε γιά να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος, λοιπόν, αν και κοπίασε γιά να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να επιτύχει και πολλά πράγματα, και με τον καιρό έπεσε σε ακηδία… Έτρεξε τότε προς βοήθεια στον μοναχό που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον ευρήκε και αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει ορθά την ιερή επιθυμία που είχε...