Τρείς φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.
Ο πρώτος, διάλεξε ως έργο του, να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό Λόγο: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί»!
Ο δεύτερος, να επισκέπτεται τους αρρώστους.
Και ο τρίτος, έφυγε γιά να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος, λοιπόν, αν και κοπίασε γιά να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να επιτύχει και πολλά πράγματα, και με τον καιρό έπεσε σε ακηδία… Έτρεξε τότε προς βοήθεια στον μοναχό που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον ευρήκε και αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει ορθά την ιερή επιθυμία που είχε...
Συμφώνησαν, λοιπόν, και οι δύο και επήγαν να βρουν τον ερημίτη. Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τί κατώρθωσε αυτός.
Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος γιά λίγο, επήρε μία λεκάνη και έριξε νερὸ μέσα, και τους λέει:
«Προσέξτε το νερό».
Ήταν βέβαια ταραγμένο.
Μετά από λίγο τους λέει πάλι:
«Προσέξτε τώρα πώς έγινε το νερό».
Και μόλις κοίταξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.
Τους λέει τότε ο ερημίτης:
«Έτσι είναι και αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξ αιτίας της ταραχής, δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα προσωπικά του ελαττώματα»!
Ο πρώτος, διάλεξε ως έργο του, να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό Λόγο: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί»!
Ο δεύτερος, να επισκέπτεται τους αρρώστους.
Και ο τρίτος, έφυγε γιά να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος, λοιπόν, αν και κοπίασε γιά να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να επιτύχει και πολλά πράγματα, και με τον καιρό έπεσε σε ακηδία… Έτρεξε τότε προς βοήθεια στον μοναχό που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον ευρήκε και αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει ορθά την ιερή επιθυμία που είχε...
Συμφώνησαν, λοιπόν, και οι δύο και επήγαν να βρουν τον ερημίτη. Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τί κατώρθωσε αυτός.
Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος γιά λίγο, επήρε μία λεκάνη και έριξε νερὸ μέσα, και τους λέει:
«Προσέξτε το νερό».
Ήταν βέβαια ταραγμένο.
Μετά από λίγο τους λέει πάλι:
«Προσέξτε τώρα πώς έγινε το νερό».
Και μόλις κοίταξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.
Τους λέει τότε ο ερημίτης:
«Έτσι είναι και αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξ αιτίας της ταραχής, δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα προσωπικά του ελαττώματα»!
Μέγα Γεροντικό
