“ Ένα απόγευμα, ωμιλούσα στα Κάτω Πατήσια και το θέμα μου ήταν η ταπείνωση.
Τελειώνοντας την ομιλία μου, με περίμενε μία κυρία και όταν πλησίασα προς το μέρος της, μου είπε:
«Ξέρετε κ. Παναγόπουλε, εγώ είμαι ταπεινή».
Και την ερώτησα:
«Από πού βγάζεις αυτό το συμπέρασμα;».
Παρακάλεσε τον Θεόν ένας ενάρετος και διακριτικός γέροντας, να του αποκαλύψει σε ποιό μέτρο πνευματικότητος και αρετής είχε φθάσει. Και ο Θεός του αποκάλυψε ότι στο τάδε κοινόβιο-Μοναστήρι ευρίσκεται ένας αδελφός πολύ καλλίτερος πνευματικά από τον ίδιο. Ο γέροντας, αμέσως, σηκώθηκε και πήγε σ’ αυτό το Μοναστήρι. Εκεί τον συνάντησε με χαρά ο ηγούμενος του Μοναστηριού.
Ο γέροντας τότε, ζήτησε από τον ηγούμενο να δει όλους τους αδελφούς της Μονής.
Έδωσε τότε εντολή ο ηγούμενος και ήλθαν όλοι. Εκείνος, όμως, που αναζητούσε ο γέροντας δεν ήλθε, οπότε είπε ο γέροντας στον ηγούμενο:
«Άλλος αδελφός δεν υπάρχει;».
Του απάντησαν οι αδελφοί πως υπάρχει άλλος ένας, αλλά να μην δίνει σημασία, διότι πάσχει από σαλότητα και συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα. Ενώ τον κρατάνε χαριστικά ως κηπουρό της Μονής.
«Φωνάξτε τον να έλθη», είπε ο γέροντας.
Η ι.Μονή είναι κτισμένη σε μιά καταπράσινη τοποθεσία στους πρόποδες του Υμηττού. Από την πλατεία της Αγίας Παρασκευής ανεβαίνουμε τη λεωφόρο Αγίου Ιωάννου, στο τέρμα της οποίας στρίβουμε αριστερά και ακολουθώντας τις σχετικές πινακίδες φθάνουμε στο χώρο της ι.Μονής διανύοντας απόσταση 2,9 χιλιόμετρα. Ανασυγκροτήθηκε το 1969. Ως γυναικεία Μονή ανασυστάθηκε το 1975. Υπάγεται στην Ι. Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και μονάζουν σε αυτή σήμερα 6 μοναχές. Η ι.Μονή αυτή γνώρισε ακμή κατά την Τουρκοκρατία. Σ' αυτήν κατέφευγαν πολλοί και υπήρχε μάλιστα κρυφό σχολείο. Μέσα στον περίβολό της ευρίσκεται ο κομψότατος βυζαντινός Ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του επονομαζόμενου Κυνηγού, του 11ου αι., σταυροειδής εγγεγραμμένος, δικιόνιος με τρούλο, με μεταβυζαντινό, επίσης τρουλαίο νάρθηκα. Διασώζονται μεταβυζαντινές τοιχογραφίες.
Πριν μερικά χρόνια, ζούσε σε κάποιο χωριό μιά πεθερά μαζί με την νύφη της. Ο γιός της και σύζυγος της κοπέλας ήταν ναυτικός και έλειπε συχνά και γιά μεγάλα διαστήματα. Η πεθερά και η νύφη καταγίνονταν με γεωργικές εργασίες και άλλες οικιακές ασχολίες, ενώ η νύφη δεν έφευγε ποτέ από το σπίτι.
Η πεθερά λυπόταν την νέα κοπέλα που έμενε συνέχεια στο σπίτι και την παρότρυνε να αρχίσει να βγαίνει λίγο με μία φίλη της. Έτσι και έγινε, κάποια στιγμή όμως, η νύφη παρασύρθηκε και έπεσε σε σαρκικό αμάρτημα με κάποιον νέο. Αποτέλεσμα ήταν να μείνει έγκυος. Αφού πέρασε λίγος καιρός η πεθερά της κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε οπότε η νύφη, συγκλονισμένη και μετανοημένη, αναγκάσθηκε να της εξομολογηθή τα πάντα. Η συνέχεια είναι συγκλονιστική:
Ένας νέος μεγάλωσε στο σπίτι με καλές αρχές κοντά στο φτωχό πατέρα του, που με τον μικρό μισθό που έπαιρνε ως σιδηροδρομικός, κατόρθωσε να τον μορφώσει και να τον στείλει και στο Πανεπιστήμιο της γειτονικής πόλης.
Εκεί, δυστυχώς, ο νεαρός έμπλεξε με κακές συναναστροφές και κατεστράφη και ηθικώς αλλά και οικονομικώς!
Ο πατέρας του προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον επαναφέρει στην αρχική ηθική κατάσταση, αλλά ο νέος δεν ήθελε να τον ακούσει.
Μία μητέρα πήγε το παιδάκι της να εξομολογηθή, όταν αυτό ήταν στο δημοτικό, σκεπτόμενη ότι:
«Θα το πάω τώρα, από μικρό, να το ‘χω σίγουρο, ότι θα είναι προσεκτικό, ότι θα το φυλάξει ο Θεός και θα είναι στο δρόμο Του».
Έτσι σκεπτόταν... Ήταν στην Τετάρτη Δημοτικού το παιδί της. Έφθασαν στον Ναό και λέει η μητέρα στον πνευματικό:
«Πάτερ, σας φέρνω το παιδάκι μου μικρό-μικρό, να το βάλουμε στο δρόμο του Θεού».
Και απαντά ο πνευματικός:
«Άργησες πολύ να φέρεις το παιδί σου»!
Ξαφνιασμένη η μητέρα λέει στον πνευματικό:
“ Εμείς προσπαθούμε με τον δικό μας τρόπο να ευχαριστήσουμε τον Θεόν. Αλλά δεν ευχαριστιέται ο Θεός…
Κάποια κυρία που είχε το σύζυγό της άρρωστο μου είπε:
«Αχ κύριε Παναγόπουλε, έχασα τις επισκέψεις στις Φυλακές, τις επισκέψεις στα Νοσοκομεία, τα έχασα όλα!».
Αυτή πήγαινε στα Ιδρύματα, παρηγορούσε, βοηθούσε, διακονούσε τους ανθρώπους εκεί. Και της λέω:
Ο «Τετραπέρατος Σταυρός» του Κυρίου μας, κατά τον Μέγα Αθανάσιο τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, αγκαλιάζει και τα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα!!
Επομένως, είναι φυσικό, το ανυπέρβλητο παράδειγμα του Θεανθρώπου Λυτρωτή μας, να το μιμούνται, όλοι όσοι πιστεύουν εις Αυτόν, ανεξαρτήτως φυλής, αποχρώσεως, γλώσσης και εθνικών ή τοπικών παραδόσεων.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΙΣ;;;
Τον ωραιότερο ορισμό της Πίστεως, μας τον δίδει ο Αιώνιος Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, με τον Θεόπνευστο και εμπνευσμένο λόγο του Αποστόλου Παύλου: «Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ.ΙΑ’,1’)!!!
Επομένως, και στηριζόμενοι σ’ αυτόν τον ορισμό, απλά και μόνο επισημαίνουμε τις μεγάλες Αλήθειες τις οποίες μας αποκαλύπτει:
-Η Πίστις, λοιπόν, πρώτα-πρώτα, είναι η απόλυτη βεβαιότητα γιά πραγματικότητες, που τώρα μεν μόνο πληροφορίες έχομε γι’ αυτές, αλλά μέσα μας υπάρχουν (διότι, "η Bασιλεία του Θεού εντός υμών εστί" (Λουκ ΙΖ',21')), και όσο πιο βιωματικά πλησιάζουμε τον Θεόν, τόσο εναργέστερα και ζωντανά έρχονται στην επιφάνεια!!
Ο μεγάλος Γάλλος ποιητής Μπουαλώ, ήταν υπερήφανος για τους στίχους που έγραφε και δεν θεωρούσε κανέναν άλλον, εφάμιλλό του. Μια μέρα συνάντησε στο δρόμο έναν συγγενή του, που μόλις είχε βγει από την ταβέρνα και παραπατούσε από το μεθύσι.
«Δεν ντρέπεσαι…», άρχισε να του λέει ο Μπουαλώ, «για το κατάντημά σου;».
Από τη στιγμή που ο Κολοκοτρώνης ανακατεύθηκε με την πολιτική, «έχασε τα νερά του»... Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβε το σφάλμα του και ξαναγύρισε στα άρματα.
Διηγιόταν μάλιστα και τον ακόλουθο μύθο, για να δείξει πώς την έπαθε, όταν πήγε να γίνει πολιτικός:
Μιά φορά μου λέει:
«Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία».
Αλλά με τον τρόπο που της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλλε μπροστά σε όλους.
«Ίσια να περπατάτε και όχι στραβά… σταματήστε να μας προσβάλλετε…», είπαν στα καβουράκια τους.
Κάποτε, μιά νεαρή υπήκοός του, ήλθε και του παραπονέθηκε, ότι ένας νέος της είχε κλέψει την τιμή της.
Ο Βασιλιάς, τότε, πρόσταξε να φέρουν το νέο μπροστά του. Τον οποίο και καταδίκασε να πληρώσει 100 χρυσά νομίσματα στο θύμα του, ως αποζημίωση. Ο νέος υπάκουσε στον Βασιλιά και έδωσε αμέσως τα νομίσματα στην νέα. Πριν αποχωρήσει όμως, ο Βασιλιάς του ζήτησε, μυστικά, να επιτεθή στην νεαρή γυναίκα, για να της πάρει πίσω τα 100 χρυσά νομίσματα...
ΕΠΙ ΤΗ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!!!
Την Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου ημών, συμφώνως τη προφητική Αυτής ρήσει, μακαρίζομεν «πάσαι αι γενεαί»!!!
Υπερβαλλόντως, οι Επουράνιοι Νόες προεξαρχόντων των Χερουβείμ και Σεραφείμ, Αυτήν μετά δέους και εκπλήξεως δοξολογούσιν, ως Φέρουσαν εν ταις Παναχράντοις Αγκάλαις Αυτής, «Τον Βαστάζοντα πάντα», Όν ούτοι ατενίσαι ου δύνανται!!!
Ένας νέος γύρω στα είκοσι πέντε, με την έπαρση της ηλικίας του, απαιτούσε από τον πατέρα του την αγορά του διπλανού μαγαζιού και την προέκταση της επιχειρήσεώς τους. Σύμφωνα με την εμπειρία του πατέρα, η πράξη αυτή δεν ήταν καθόλου σωστή από εμπορική και οικονομική άποψη. Γι' αυτό ο πατέρας κατέφυγε στον Άγιο Πορφύριο, για να τον συμβουλευθή.
Ο Άγιος Πορφύριος με το χάρισμα της διοράσεως και της διακρίσεως, του είπε:
Μη έχοντας αμάχητα τεκμήρια και αποδείξεις για να στηρίξει τις αντεκκλησιαστικές απόψεις του (κυρίως κατά της Θείας Κοινωνίας των πιστών), προσπαθεί να δημιουργήσει αναστάτωση και πρόβλημα εκ του μη όντος στην ευρύτερη Ελληνική Κοινωνία.
Γνωρίζει βέβαια ότι, κανείς μέχρι σήμερα, παρότι τα κρούσματα του κορωνοϊού το τελευταίο διάστημα αυξήθηκαν, δεν εθεώρησε γιά το παραμικρό περιστατικό υπεύθυνη την Εκκλησία και την συμμετοχή των πιστών στα Άχραντα Μυστήριά της!
Αντώνιος (Τώνι) Βαβάτσικος.
ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΙΣΩ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ;;;
Πίσω απ’ το ποτάμι που τρέχει είναι μια πηγή.
Πίσω απ’ το φιλί το γλυκό μας είναι μια ζωή.
Πίσω απ’ τη γλυκιά προσευχή μας είναι η μοναξιά.
Πίσω από το τάμα στον Άγιο η παρηγοριά.
Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς.
Ποιος να ξέρει στο βλέμμα Του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας;;;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.),
Ε.Π.Ε. 10,348.
Κάποτε, κάποιος της εδώρισε δύο μάτια και τότε μπόρεσε η κοπέλα να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε. Είδε και τον αγαπημένο της… Εκείνος, τότε την ερώτησε, γεμάτος χαρά και ανυπομονησία: «Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευθής;».
«Πρόλαβε να ταπεινώσεις τον λογισμό της υπερηφανείας, πριν η υπερηφάνεια σε εξευτελίσει»!!
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος (307-373 μ.Χ.).
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ;;;
Ορισμός περί του Θεού, δεν είναι δυνατόν ποτέ(!!!) να δοθή, όχι μόνο από τον άνθρωπο, αλλά και από τα τελειότερα πνευματικά Όντα.
Αυτό, πολύ απλά μπορούμε να το κατανοήσουμε, αν σκεφθούμε ότι, εμείς όλοι και όλα είμεθα απλά δημιουργήματα, του Ενός και Μοναδικού Δημιουργού και Πλάστη μας, του Απείρου Θεού!!!
Είναι δυνατόν, το δημιούργημα, όσο τέλειο και εάν είναι, να κατανοήσει τον Δημιουργό του που, από την ανυπαρξία και εκ του μηδενός, το έφερε στην ύπαρξη;;;
Επομένως, το ως άνω ερώτημα και όλα τα παρεμφερή (όπως για παράδειγμα: Ποιό είναι το Όνομα του Θεού;; Ποιός είναι ο τρόπος Υπάρξεώς Του;; Πώς προσδιορίζεται ο Θεός;;), όχι μόνο είναι αδύνατον να απαντηθούν, αλλά και η απλή διατύπωση τους αποτελεί υπερφίαλη και εγωιστική στάση, απέναντι του Ακαταλήπτου Θεού.
Ως εκ τούτου, ο Θεός, ως προς την Ουσία Του και τον τρόπο Υπάρξεώς Του, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ Απρόσιτος και Απροσέγγιστος!!!
«Όταν όλα τα δυσάρεστα τα αποδεχόμασθε με προθυμία και συντετριμμένη καρδιά, τότε σιγά-σιγά γινόμασθε πραγματικά πνευματικά ελεύθεροι»!!!
Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος (523-606).
Στην σπάνια φωτογραφία φαίνεται το πρόσωπο του Κωνσταντίνου Κανάρη, όπως αποτυπώθηκε τη μέρα της κηδείας του στο σπίτι του, στην οδό Κυψέλης 54 στην Αθήνα.
Ο Θρυλικός Ναύαρχος πριν πεθάνει είπε, ότι το μόνο που έχει να δώσει στο Ελληνικό Έθνος είναι η καρδιά του! Και την έδωσε! Μέχρι σήμερα φυλάσσεται μέσα σε μια λήκυθο στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στην παλαιά Βουλή!!
Ο μπουρλοτιέρης του Αγώνα, άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 Σεπτεμβρίου του 1877 σε ηλικία 84 ετών! Έπασχε από χρόνια ημιπληγία και κατέληξε από ανακοπή καρδιάς. Τα κατορθώματα του Θρυλικού Ναυάρχου σκόρπισαν τον πανικό στους Οθωμανούς και επηρέασαν αποφασιστικά την πορεία της Επανάστασης. Διέπρεψε στη θάλασσα, με κορυφαία στιγμή την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο, το 1822!!
Η καρδιά του Κανάρη.
Την καρδιά του Κανάρη αφαίρεσε από τη σορό του, ο γιατρός Ιωάννης Ζωχιός. Αμέσως μετά, πέρασε στα χέρια του γλύπτη Θωμά Θωμόπουλου, ο οποίος ανέλαβε τη διατήρησή της. Φιλοτέχνησε μιά ασημένια λήκυθο, ένα αγγείο που χρησίμευε για την φύλαξη ελαιόλαδου, και μιά μαρμάρινη λάρνακα, γιά να τοποθετηθή.
Η λάρνακα μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Ναυτικών το Νοέμβριο του 1929. Αργότερα, το 1933, αποφασίσθηκε να εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, όπου υπάρχουν και άλλα σημαντικά εκθέματα του αγώνα.
Η λύκηθος με την μαρμάρινη λάρνακα, στην οποία φυλάσσεται μέχρι σήμερα η καρδιά του Κωνσταντίνου Κανάρη (Πηγή φωτογραφίας: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)
Στη μαρμάρινη λάρνακα ο γλύπτης, έχει χαράξει με χρυσά γράμματα τα τοπωνύμια, στα οποία διαδραματίσθηκαν οι ένδοξες Ναυμαχίες του Κωνσταντίνου Κανάρη: Χίος, Ψαρά, Τσεσμέ και Αλεξάνδρεια. Στο επάνω μέρος της λάρνακας ευρίσκεται σκαλισμένο το άγαλμα της Νίκης, ενώ έχει χαραχθη η φράση: «Χαίρε καρδία Ναυάρχου Κανάρη».
