Μία ημέρα, προς το τέλος της αγίας Τεσσαρακοστής, ο Λαός της Βασιλευούσης, δηλαδή, της Κωνσταντινουπόλεως, επευφημούσε τον Δεσπότη Χριστό μετά ψαλμών και ύμνων!!
Βλέπει, τότε, ο μακάριος Ανδρέας (ο διά Χριστόν Σαλός), κάποιον γέροντα, ωραίο κατά την εξωτερική εμφάνιση, να εισέρχεται εις τον Ιερό Ναό! Πλήθος Λαού τον ακολουθούσε, με άνθη και Σταυρούς, οι οποίοι έλαμπαν ως αστραπή! Μελωδούσαν μέλος τερπνό, ηδύ και σωτήριο! Ο ένας στον άλλο παραχωρούσε το προβάδισμα και όλοι κατευθύνονταν προς τον Άμβωνα! Ο γέροντας εκείνος κατείχε κινύρα (έγχορδο μουσικό όργανο των αρχαίων Εβραίων) και έκρουε τις χορδές συνοδεύοντας τους ψάλτες!
Ο μακάριος Ανδρέας, ετέρπετο από το θέαμα και την ψαλμωδία και εσκίρτησε και είπε:
