«Πρόσεχε να μην κατακρίνης.
Διότι, από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Θεία Χάρις, και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτης, να ταπεινώνεσαι, να βλέπης τα δικά σου σφάλματα…
Όταν υποχωρή η Χάρις, γιά να δοκιμασθή ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή... Εσύ όμως τότε, μη χάνης την προθυμία σου, αλλά φώναζε διαρκώς την Ευχή με βία, με ζόρι, με πόνο πολύ:
«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!!!»!!!
Και πάλι, πολλές φορές, το ίδιο, συνεχώς!!!
Και σαν να ατενίζης νοερά τον Κύριο, να του λέγης:
