ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Εσένα θα γιορτάσουμε, Μάνα Παναγία,
των μανάδων Μάνα, των παιδιών μας Μάνα!
Τ’ ασημένιο Σου κόνισμα,
σ’ ασπροκέντημα πάνω ακουμπάμε.
Κι ένα γύρω λαμπάδες στων παιδιών μας το μπόϊ...
Κι ότι χαρίσανε σε μας –γιορτή της μάνας σήμερα –
στο ξύλινο περβάζι της εικόνας Σου
τ’ αφήνουμε.
Λεμονανθούς μαγιάτικους, μ’ ευχές απ’ την καρδιά του κόσμου.
Τον καϋμό όσων μάνα δεν χόρτασαν.
Την απελπισιά κείνων που την πότισαν πίκρα.
Όλα στα πόδια Σου απιθώνουμε εμείς,
της γης οι μάνες, Μάνα τ’ ουρανού...
Στο στήθος μας κατάσαρκα κόσμημα, η μορφή Σου!
Πώς μπορεί να ‘ναι αλλιώς;
Άλλος ποιος να το ξέρει πώς χτυπούν,
πώς ριγούν και το πώς γονατίζουν οι καρδιές των μανάδων;