Κάποτε, ένας Βασιλέας, συναντήθηκε συμπωματικά με έναν ασκητικό και σοφό γέροντα. Παρατηρώντας τον ο Βασιλιάς του λέει:
«Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις. Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή εις τον Θεόν, που (κατ’ εμέ) είναι πραγματικά πολύ αμφίβολο ότι υπάρχει…».
Ο ασκητής, ακούγοντάς τον, μειδίασε και απάντησε ως εξής, χωρίς κανένα φόβο:
«Και εγώ, Μεγαλειότατε, θαυμάζω την δικιά σας άσκηση και θυσία, οι οποίες είναι κατά πολύ ανώτερες από την ιδική μου».
«Είναι δυνατόν αυτό;», του είπε με απορία ο Βασιλιάς.
