«Δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο βδελυρό και πονηρό, από μία ψυχή που αρέσκεται στην βασκανία...
Διότι, απ' αυτό ανατράπηκαν Εκκλησίες, γεννήθηκαν αιρέσεις και αυτό όπλισε το χέρι του αδελφού… Ο βάσκανος, έχει πονηρό μάτι, που ματιάζει τα αγαθά. Είναι φθονερός…, δεν νοιάζεται γιά την σωτηρία της ψυχής του…, ένα μόνο τον νοιάζει: Η καταστροφή του άλλου.
Τον βάσκανο, ακόμη και αν τον καλέσεις δαίμονα και θηρίο, δεν αμαρτάνεις.
