«Δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο βδελυρό και πονηρό, από μία ψυχή που αρέσκεται στην βασκανία...
Διότι, απ' αυτό ανατράπηκαν Εκκλησίες, γεννήθηκαν αιρέσεις και αυτό όπλισε το χέρι του αδελφού… Ο βάσκανος, έχει πονηρό μάτι, που ματιάζει τα αγαθά. Είναι φθονερός…, δεν νοιάζεται γιά την σωτηρία της ψυχής του…, ένα μόνο τον νοιάζει: Η καταστροφή του άλλου.
Τον βάσκανο, ακόμη και αν τον καλέσεις δαίμονα και θηρίο, δεν αμαρτάνεις.
Οι βάσκανοι, είναι χειρότεροι από τα θηρία, γιατί εκείνα μας επιτίθενται είτε γιά να βρουν τροφή, είτε γιατί τα αγριέψαμε και φοβήθηκαν. Αυτοί δε, ακόμη και όταν πολλές φορές ευεργετήθηκαν, αδίκησαν τους ευεργέτες τους και τους κυνήγησαν…
Ο βάσκανος, ένα μόνο κοιτάει, να εκπληρώσει την όποια επιθυμία του, έστω και αν αυτή μέλλει να τον κολάσει, είτε πρόκειται να τον καταστρέψει... Το μάτι του βάσκανου λιώνει από άγριο φθόνο και ανθρωποκτόνο λύπη… Στο διηνεκές, συγκατοικεί με τον θάνατο, πιστεύει ότι όλοι είναι εχθροί του, ακόμη και αυτοί, που σε τίποτε δεν τον αδίκησαν...»!!
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως (1846-1920)
