«Η πραότης, είναι μία αμετακίνητη κατάστασις του όλου ψυχοσωματικού ανθρώπου, που παραμένει η ιδία και εις τας τιμάς και εις τας περιφρονήσεις»!!
Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος (523-606)
«Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευωδιαστή προς τον Θεόν, όσο η ψυχική και σωματική αγνότητα»!!
Όσιος Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης (1898-1959)
«Από όλα τα κακά, μεγαλύτερα είναι η μισαδελφία, η ασπλαγχνία και η ανελεημοσύνη»!!
Μέγας Αθανάσιος (295-373 μ.Χ.)
«Η σωματική υγεία και η ψυχολογική ευεξία, είναι καλλίτερες από όλα τα πλούτη και το χρυσάφι του κόσμου! Καλλίτερα εύρωστο σώμα, παρά αμέτρητα πλούτη!»!!
Μέγας Βασίλειος (330-379 μ.Χ.)
«Ήθελα ακόμα Χριστιανοί μου, να είμαι πάντοτε μαζί σας, να σας λέγω πότε το ένα, πότε το άλλο, μα τι να κάμω, οπού είναι χιλιάδες Χώρες, οπού δεν ήκουσαν λόγον Θεού ποτέ και με περιμένουν;; Διά τούτο σας παρακαλώ, άγιοι Ιερείς, και σας παραγγέλνω, να φροντίσητε διά τους κοσμικούς πώς να σωθήτε και εκείνοι και σεις. Ομοίως πάλιν οι κοσμικοί να τιμάτε τους Ιερείς σας· και αν τύχη ένας Ιερεύς και ένας Βασιλεύς, τον Ιερέα να προτιμήσης και αν τύχη ένας Ιερεύς και ένας Άγγελος, τον Ιερέα να προτιμήσης, διότι ο Ιερεύς είναι ανώτερος από τους Αγγέλους! Ο δε Ιερεύς οπού θέλει το καλόν του, να διαβάση τον Νόμον, να καταλάβη το χρέος του. Διά τους αγίους Ιερείς δεν έχω να σας πω τίποτε. Εγώ έχω χρέος όταν απαντήσω Ιερέα να σκύψω να του φιλήσω τα χέρια και να τον παρακαλέσω να παρακαλεί τον Θεόν δια τας αμαρτίας μου. Διότι, όλος ο κόσμος να παρακάλεση τον Θεόν δεν δύναται να τελειώσουν τα Άχραντα Μυστήρια!! Ένας Ιερεύς, έστω και αμαρτωλός, δύναται με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος να τα τελείωση!!
Ερώτησε ένας άπιστος ιατρός κάποιον Χριστιανό ασθενή του:
«Πιστεύεις, πως έχεις ψυχή;».
«Και βέβαια», άπαντα ο Χριστιανός.
«Την βλέπεις την ψυχή; Την ακούς την ψυχή; Τη γεύεσαι την ψυχή; Την πιάνεις την ψυχή;» ξαναρωτά ο ιατρός.
«Όχι», απαντά ο Χριστιανός.
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΟΣΙΑΚΗ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΔΕΣΣΗΣ!!
Μετά ἀπό θεοφιλῆ ποιμαντορία καί κοπιώδη διακονία, ἀναλισκόμενος στό ἔργο τῆς προσφορᾶς, προσβάλλεται ἀπό τήν ἀσθένεια τοῦ καρκίνου, μέ τήν μορφή ὄγκου στόν ἐγκέφαλο. Πάντοτε εἶχε μνήμη θανάτου, ἀναλογιζόταν τό φθαρτό τῆς ζωῆς. Πάντοτε θεωροῦσε ὅτι τό μόνο ρῆμα πού ἔπρεπε νά γνωρίζουμε καί νά κλίνουμε σέ ὅλες τίς πτώσεις του εἶναι τό ρῆμα φεύγω, φεύγεις, φεύγει, φεύγομεν, φεύγετε, φεύγουσι. Πάντοτε ὁμιλοῦσε γιά τόν θάνατο ὡς ἕναν μεγάλο ὕπνο καί ἐπαινοῦσε τούς Μάρτυρες πού θυσιάζονταν γιά τόν Χριστό καί διηγεῖτο κλαίγοντας τήν κοίμηση τοῦ ἀββᾶ Σισώη τοῦ μεγάλου, εὐχόμενος παρόμοια τελευτή. Ἔπειτα, καλεῖται καί αὐτός νά δοκιμάση τήν ἀσθένεια καί τόν θάνατο στά ὅρια τῆς προσωπικῆς του ζωῆς. Ἀφήνεται κυριολεκτικά στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, προετοιμαζόμενος γιά τήν συνάντησή του μέ τό δικό του «ἀφεντικό», ὅπως αἰσθανόταν τόν Θεό.
Μέ τίς πρῶτες ἰατρικές γνωματεύσεις ἀντιλαμβάνεται πλήρως τήν κατάστασή του καί προετοιμαζόμενος γιά τήν συνάντηση μέ τόν Θεό, ἐν ὄψει μάλιστα ἐγχειρίσεως πού θά γινόταν στόν ἐγκέφαλο, προβαίνει σέ δύο ἐνέργειες, ἔνδειξη ὄχι μόνον καλοῦ Κληρικοῦ, ἀλλά καί ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ.
Ἡ πρώτη ἐνέργειά του εἶναι νά κάνη γενική ἐξομολόγηση τῆς ζωῆς του σέ γνωστό του Πνευματικό, καί μάλιστα αὐτήν τήν ἐξομολόγηση τήν χαρακτηρίζει ὡς «μπάνιο» καί χαίρεται σάν μικρό παιδί.
«Η σωφροσύνη των γονέων, αποτελεί το μεγαλύτερο παράδειγμα γιά τα παιδιά τους»!
Δημόκριτος (460-370 π.Χ.)
«Κάνε την καρδιά σου Μοναστήρι! Κτύπα εκεί το σήμαντρο, ψιθύρισε ακατάπαυστα προσευχές! Ο Θεός είναι δίπλα σου!»!!
Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, ο Ιατρός (1877-1961).
«Είναι δύσκολη η Αρετή και όσοι θέλουν να την επιτύχουν, είναι ανάγκη να περάσουν από δυσκολίες και να ιδρώσουν»!
Αισχίνης (389 – 314 π.Χ.)
<<Σκοπός είναι, ο άνθρωπος να τα αξιοποιεί όλα γιά αγώνα! Να προσπαθήσει να αποκτήσει την εσωτερική ησυχία. Να αξιοποιήσει τον θόρυβο βάζοντας δεξιό λογισμό. Όλη η βάση είναι η καλή αντιμετώπιση. Όλα με καλούς λογισμούς να τα αντιμετωπίζει. Μέσα στον θόρυβο, αν πετύχει την εσωτερική ησυχία, έχει πολλή αξία! Αν δεν πετύχει την ησυχία μέσα στην ανησυχία, ούτε στην ησυχία θα ησυχάσει! Όταν έλθη στον άνθρωπο η εσωτερική ησυχία, ησυχάζουν όλα μέσα του, και τίποτε δεν τον ενοχλεί! Αν θέλει την εξωτερική ησυχία, γιά να ησυχάσει εσωτερικά, όταν βρεθή στην ησυχία, την ημέρα θα πάρει ένα καλάμι και θα διώχνει τα τζιτζίκια και το βράδυ θα διώχνει τα τσακάλια, γιά να μην τον ενοχλούν… Θα διώχνει, δηλαδή, αυτά που θα μαζεύει ο διάβολος… Τί νομίζετε; Ποιά είναι η δουλειά του; Όλα μας τα φέρνει ανάποδα ο διάβολος, μέχρι που μας αναποδογυρίζει...
«Ήτο προστάτης των φτωχών, πατέρας των ορφανών, δάσκαλος των αμαρτωλών. Και είχε τέτοια καθαρότητα και Αγιότητα, που του δόθηκε η Χάρη άνωθεν, να κάνει πολλά θαύματα και ως εκ τούτου, ονομάσθηκε Θαυματουργός! Mε την προσευχή Του μάζευε τα σύννεφα και έβρεχε σε καιρό ξηρασίας, γιάτρευε τις αρρώστιες, “τιμωρούσε” τους πονηρούς ανθρώπους, όπως έκανε με κάποιους μαυραγορίτες που γκρέμνισε θαυματουργικά τις αποθήκες τους, όπου φυλάγανε το σιτάρι, ενώ ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, και καταπλακωθήκανε μαζί με το σιτάρι: “Καί μελετώμενον λιμόν παρά τῶν σιτοκαπήλων, ἔλυσε, συμπεσουσῶν αὐτοῖς, τῶν ἀποθηκῶν αἷς τόν σίτον συνέσχον”!
<<Φυσικά, επειδή οι σημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν, δυστυχώς, θορυβώδη μέσα ακόμη και γιά μικρές εξυπηρετήσεις, αν βρεθή κανείς γιά ένα διάστημα κάπου που έχει φασαρία, θα πρέπει να καλλιεργήσει καλούς λογισμούς. Δεν μπορείς να πεις, «μη χρησιμοποιείς αυτό, μη χρησιμοποιείς εκείνο, γιατί κάνει θόρυβο», αλλά να φέρνεις αμέσως καλό λογισμό. Π.χ. ακούς ψεκαστήρα και νομίζεις περνά ελικόπτερο. Να σκεφθής: “Μπορεί να ήταν αυτήν την ώρα μία αδελφή άρρωστη βαρειά και να ερχόταν ένα ελικόπτερο να την πάρει γιά το Νοσοκομείο. Τι στενοχώρια θα είχα τότε; Δόξα τω Θεώ, είμασθε όλες καλά”! Εδώ χρειάζεται το μυαλό και η εξυπνάδα, η τέχνη να φέρεις καλό λογισμό. Ακούς π.χ. τον θόρυβο της μπετονιέρας, του αναβατόρ κ.λπ. Να πεις: “Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται βομβαρδισμός, δεν γκρεμίζονται σπίτια. Οι άνθρωποι έχουν ειρήνη και χτίζουν σπίτια”!