Ο Πατήρ Ισίδωρος (η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Φεβρουαρίου)
ενώ έζησε στον κόσμο τούτο, δεν ήταν «εκ του κόσμου τούτου». Μπροστά στο ειρηνικό
χαμόγελό του τα γήινα έχαναν το βάρος τους, ενώ οι έγνοιες και τα προβλήματα εξανεμίζονταν.
Οι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι», που προσέτρεχαν στην βοήθειά του,
ανακουφίζονταν και επέστρεφαν αναπαυμένοι.