Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΙΣ, ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ…

Είπε κάποιος στον Άγιο Παΐσιο:

«Γέροντα Παΐσιε, οι άνθρωποι σήμερα δεν ευλαβούνται τους Αγίους όπως παλαιά».

 

Και ο Άγιος γέροντας απήντησε:

«Παλαιά, και αυτοί που έλεγαν ότι είναι άπιστοι, είχαν μέσα τους Θεό.

Θυμάμαι, την εποχή που ήταν οι Ιταλοί στην Κόνιτσα, πήρε φωτιά το δάσος και διαδόθηκε ότι, την είχαν βάλει οι Ιταλοί, γιά να πάνε οι Κονιτσιώτες να την σβήσουν και να τους συλλάβουν. Όταν το άκουσαν αυτό οι Κονιτσιώτες, σκορπίσθηκαν και άφησαν το δάσος να καίγεται... Οι Ιταλοί, τότε, πήγαν και βρήκαν τον πρόεδρο, ο οποίος ήταν άπιστος, και του είπαν:

“Πού είναι οι άνθρωποι;”.

“Στις δουλειές τους”, απάντησε εκείνος.

Ο ΣΟΦΟΣ π.ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΦΘΕΓΓΕΤΑΙ!!

 

ΣΟΦΑΙ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ, ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ!!

 

Φίλους κατ’ εξοχήν του Θεού, ω ιερέ φίλε, εμείς οι "αμόρφωτοι", θεωρούμε τις   Νοερές και Ασώματες Δυνάμεις των Αγγέλων!!

Γνησίους δούλους του Θεού, εκείνους που εξετέλεσαν και εκτελούν το Πανάγιο Θέλημά Του, ακούραστα και χωρίς καμμία παράλειψι!!

Αχρείους   δούλους, ονομάζουμε αυτούς που αξιώθηκαν μεν να λάβουν το Άγιον Βάπτισμα, δεν εφύλαξαν όμως γνήσια τις προς τον Θεόν υποσχέσεις τους.

Ως   ξένους και εχθρούς του Θεού, θα εννοήσωμε αυτούς που είναι αβάπτιστοι ή δεν έχουν ορθή πίστι.

Αντίπαλοι τέλος του Θεού, είναι εκείνοι οι οποίοι όχι μόνον απέκρουσαν και απέρριψαν από την ζωή τους το Θέλημα του Κυρίου, αλλά και πολεμούν με πάθος αυτούς που το τηρούν.

ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΑ ΟΠΛΑ, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥ ΕΧΘΡΟΥ!!!

 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΝ ΜΑΣ.

 

Μία κυρία, περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αεροδρομίου. Ανακοινώθηκε, όμως, ότι, η πτήση της τελικά θα είχε καθυστέρηση. Αποφάσισε τότε,  να αγοράσει ένα βιβλίο, γιά να περάσει η ώρα και ένα πακέτο μπισκότα, διότι είχε αρχίσει να πεινάει.

Αγόρασε, λοιπόν, το βιβλίο και τα μπισκότα, κάθισε αναπαυτικά σε μία πολυθρόνα στην αίθουσα αναμονής και άρχισε να διαβάζει το βιβλίο της. Παράλληλα, άρχισε να τρώει ένα-ένα τα μπισκότα που ήταν δίπλα της. Στο ακριβώς διπλανό κάθισμα, καθόταν ήδη κάποιος κύριος, ο οποίος διάβαζε και αυτός το δικό του βιβλίο. Παραδόξως, αυτός ο κύριος, άρχισε να τρώει και αυτός, μπισκότα από το ίδιο κουτί… Εξ άλλου το κουτί βρισκόταν στο τραπεζάκι ανάμεσά τους.

Η κυρία έπαιρνε ένα μπισκότο και ο διπλανός της κύριος έπαιρνε και αυτός άλλο ένα...

Η κυρία αισθάνθηκε ενοχλημένη, αλλά δεν είπε τίποτε...

Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε αυτή, ο κύριος έπαιρνε και αυτός άλλο ένα...

Αυτό την εξαγρίωνε, αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.

Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφθηκε:

«Α! Γιά να δούμε τώρα, τί θα κάνει αυτός ο αναιδέστατος;».

ΕΚ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ!!

«ΠΟΙΗΣΙΝ ΔΕ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΟΥ (ΤΟΥ ΘΕΟΥ) ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ» (Ψαλμ. ΙΗ΄2΄)!!!

Το  1974, μας  επισκέφθηκε  ο  Γέροντας  Βησσαρίων  από  την  Ι. Μονή Αγάθωνος.  Μάλιστα, στην επιστροφή τον γυρίσαμε εμείς στο Μοναστήρι με το αυτοκίνητό μας.

Στο δρόμο, λοιπόν, τον ερώτησα:

«Γέροντα, στο καφενείο με κοροϊδεύουν, διότι διοργανώνω εκδρομές σε προσκυνήματα και πηγαίνω συχνά στην Εκκλησία. Μου λένε επίσης ότι, δεν υπάρχει Θεός και άδικα τρέχω στις Εκκλησίες και στα προσκυνήματα. Τί να τους απαντήσω;».

Και απάντησε ο Άγιος γέροντας:

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΙΣ, ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ!!

 

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΖΗΣΑΜΕ!!!

 

Μετά από εξάωρη συζήτηση,παρισταμένων και τρίτων προσώπων, με έναν ευγενέστατο ιατρό, που ήταν στα τελευταία του λόγω βαρυτάτης επιδεινώσεως τής υγείας του από μεταστατικό καρκίνο, αλλά δυστυχώς, μέχρι τέλους της συζητήσεως, εδήλωνε αγνωστικιστής και άθεος, πλην όμως, εθαύμασε την επιχειρηματολογία του σοφού αειμνήστου π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ο αοίδιμος γέροντας του είπε:

"Γιατρέ μου, διακρίνω στο βάθος της ψυχής σου καλοπροαίρετη διάθεση. Πιστεύω, λοιπόν, ότι, ο Θεός δεν θα σε αφήσει. Θα εθεωρούσες ότι  προσβάλλει τις αθεϊστικές ιδέες σου μιά μικρή επίκληση;;"

Ο γιατρός εδέχθηκε να την ακούσει.

Τότε, ο γέροντας τού είπε το εξής καταπληκτικό:

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ!!

 

Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΠΑΥΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ!!

            Μιά φορά, πριν από χρόνια, μπήκαμε σ’ ένα φορτηγό που είχε γιά καθίσματα κάτι σανίδες, γιά να πάμε από την Ουρανούπολη στην Θεσσαλονίκη. Μέσα, ήταν άνω-κάτω, βαλίτσες, πορτοκάλια, ψάρια, βρώμικα καφάσια από ψάρια, παιδιά από την Αθωνιάδα, άλλα καθιστά, άλλα όρθια, καλόγεροι, λαϊκοί...
        Ένας λαϊκός, λοιπόν, ήλθε και κάθισε δίπλα μου. Ήταν και χονδρός και επειδή κάπως στριμώχθηκε, έβαλε τις φωνές: «Τί κατάσταση είναι αυτή;», φώναξε.
            Πιό εκεί ήταν ένας μοναχός που, ο φουκαράς, ήταν κουκουλωμένος μέχρι πάνω από τα καφάσια και μόνο το κεφάλι του είχε έξω... Εν τω μεταξύ, όπως κουνιόταν το φορτηγό και ο δρόμος ήταν ένας καρρόδρομος χαλασμένος, έπεφταν τα στοιβαγμένα καφάσια και ο καϋμένος ο μοναχός προσπαθούσε να τα πετάει αριστερά και δεξιά με τα χέρια του, γιά να μην τον κτυπήσουν στο κεφάλι...
            Ο άλλος βέβαια,  φώναζε, επειδή καθόταν λίγο στριμωχτά…
            «Δεν βλέπεις», του λέω, «εκείνος ο μοναχός πώς είναι, και εσύ φωνάζεις...!!!;;;».
            Ρωτάω και τον μοναχό:

Η ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ ΥΠΑΚΟΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΩΝ!!!

 

ΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΑΠΟΛΑΒΑΙ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ!!!

5. Σκέψου το εξής: Έστω, ότι μπορείς να γίνεις μοναδικός Βασιλιάς σ’ όλη τη Γη και να εξουσιάζεις μόνος σου όλους τους θησαυρούς της Οικουμένης. Ας πούμε ακόμη ότι, η αρχή της Βασιλείας σου συμπίπτει με την αρχή της Δημιουργίας των ανθρώπων και το τέρμα της με τη συντέλεια, όταν αυτά τα ορατά και όλος ο κόσμος θα αλλάξουν και θα μεταποιηθούν. Πες μου λοιπόν τώρα, εάν ήταν να διαλέξεις, θα προτιμούσες αυτή την επίγεια Βασιλεία, αντί της Αληθινής και Σταθερής, που δεν έχει απολύτως τίποτε το παροδικό και φθαρτό; Εγώ θα απαντούσα πώς όχι, αν βέβαια έκρινες σωστά και σκεφτόσουν καλά το συμφέρον σου. Διότι λέει ο Κύριος: «Τί θα ωφεληθή ο άνθρωπος, εάν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του;». Και ξέρουμε ότι, η ψυχή δεν ανταλλάσσεται με τίποτε! Αφού και από όλο τον κόσμο και από την κοσμική Βασιλεία, αυτή μόνη της η ψυχή έχει πολύ μεγαλύτερη αξία, πόσο περισσότερο βέβαια η Βασιλεία των Ουρανών!! Λέμε ότι έχει μεγαλύτερη αξία η ψυχή, διότι σε κανένα άλλο ορατό και υλικό ον δεν ευαρεστήθηκε ο Θεός να δώσει την ένωση και την κοινωνία με το Πνεύμα Του! Ούτε στον Ουρανό, ούτε στον Ήλιο, ούτε στην Σελήνη, ούτε στ’ Άστρα, ούτε στην Θάλασσα, ούτε στην Γη, ούτε σ’ άλλο δημιούργημα απ’ όσα βλέπουμε, παρά μόνο στον Άνθρωπο, τον οποίον αγάπησε περισσότερο από όλα τα κτίσματα. Είναι, λοιπόν, απόλυτη ανάγκη να προστρέξωμε εις τον Θεόν, να εξαρτήσωμε από Αυτόν τον εαυτό μας, να σταυρωθούμε ψυχικά και σωματικά και να πορευώμασθε σύμφωνα με όλες τις Άγιες Εντολές Του!

«ΙΔΟΥ ΝΥΝ ΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» (Β΄Κορινθ.ΣΤ΄2΄)!!!

«ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΞΗ!…, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ...»!

 

Ένας τυφλός γέροντας, ένα ανοιξιάτικο πρωϊνό, καθόταν στις σκάλες της Εκκλησίας και επαιτούσε. Είχε μάλιστα ένα καπέλο δίπλα του και μία ταμπέλα που έλεγε:

«Είμαι τυφλός, σας παρακαλώ, βοηθήστε με».

Κάποια στιγμή, πέρασε δίπλα από τον τυφλό ένας άνδρας, ο οποίος παρατήρησε πως μέσα στο καπέλο του, υπήρχε μόνο ένα κέρμα. Έριξε, λοιπόν, μέσα άλλο ένα κέρμα, πήρε όμως την ταμπέλα του τυφλού, έσβησε την παλαιά επιγραφή, έγραψε κάτι άλλο και έφυγε χωρίς να γίνει αντιληπτός από τον τυφλό γέροντα.

«ΕΑΥΤΟΝ ΕΚΕΝΩΣΕ ΜΟΡΦΗΝ ΔΟΥΛΟΥ ΛΑΒΩΝ»(Φιλιππισ.Β΄7΄)!!!

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΟΣ!!

 

«Γιατί στα αυτοκίνητα έχουν βάλει ρόδες από ελαστικό και με αεροθαλάμους;

Γιά να υποχωρούν, να βουλιάζουν λίγο σε κάθε μικρή πέτρα ή λακκούβα του δρόμου, και έτσι να ξεπερνούν τα εμπόδια. Εάν οι ρόδες ήταν συμπαγείς και “ανένδοτες”, δεν θα μπορούσε να προχωρήσει το αυτοκίνητο. Θα διαλυόταν σε μικρή απόσταση, λόγω των κραδασμών, από τις μικροανωμαλίες του εδάφους.

ΤΟ ΑΝΗΛΕΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΥΓΙΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ!!

 

ΤΟ ΕΚ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΟΦΕΛΟΣ!!

 

Ερώτησε κάποιος τον Όσιο Παΐσιο:

«Γέροντα Παΐσιε, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;».

 

Και απάντησε ο Αγιασμένος γέροντας:

«Εξαρτάται, από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες.

Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, τα βάζουν με τον τον Θεόν, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες.

Λένε νευριασμένοι ή με βαρυγκώμια:

«ΛΥΤΡΩΣΑΙ ΜΕ ΑΠΟ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»(Ψαλμ.ΡΙΗ΄134΄)!!!

 

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ γ.ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ!!

Κάποτε, ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης, ερώτησε δύο νεαρούς που είχαν πνευματικές αναζητήσεις:

«Δεν μου λέτε, παιδιά, ποιό έχει περισσότερη δύναμη, το νερό ή η φωτιά;».

«Το νερό γέροντα», απάντησε ο ένας.

«Εάν έχουμε μία μεγάλη φωτιά και ρίξεις πάνω της, ένα ποτήρι νερό, θα την σβήσει;», ερώτησε πάλι ο γέροντας.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩΪΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ...

 

ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!!

1. Όπως οι άνθρωποι στον κόσμο, μαζεύουν πλούτο από διάφορες εργασίες, το ίδιο συμβαίνει και στα πνευματικά. Άλλοι μαζεύουν τον Επουράνιο πλούτο από διάφορα χαρίσματα που τους δόθηκαν από τον Θεόν και άλλοι από διάφορες ασκήσεις και διάφορες πνευματικές εργασίες, που γίνονται μόνο διά τον Θεόν!

2. Όταν ο άνθρωπος καταπάτησε την Εντολή του Θεού και ξέπεσε από την Ζωή του Παραδείσου, επακολούθησε το δέσιμο του με δύο αλυσίδες. Η μία είναι ο δεσμός των βιοτικών φροντίδων και των σαρκικών ηδονών, όπως είναι ο πλούτος, η δόξα, η φιλία, η γυναίκα, τα παιδιά, οι συγγενείς, η πατρίδα, τα κτήματα και γενικά όλα τα ορατά. Η άλλη αλυσίδα είναι αόρατη και εσωτερική. Είναι, δηλαδή, δεμένη η ψυχή, με σκοτεινά δεσμά από τα πονηρά πνεύματα,  εξ αιτίας των οποίων ούτε τον Θεόν να αγαπήσει μπορεί, ούτε να πιστέψει, ούτε να προσευχηθή, όπως θέλει. Διότι, μετά την παράβαση του Αδάμ, όλοι μας συναντάμε μέσα μας αντίσταση σε κάθε καλό και Θεϊκό έργο. Αυτή την αντίσταση και τον πόλεμο, με την Χάρη και την Δύναμη του Χριστού μπορούμε να την καταργήσωμε! Χωρίς όμως την βοήθεια του Θεού,  είναι εντελώς αδύνατο να λυτρώσει κανείς τον εαυτό του, ώστε να ελευθερωθή από την πάλη των λογισμών!

«ΓΝΩΤΕ ΟΤΙ ΚΥΡΙΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ, ΑΥΤΟΣ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΗΜΑΣ ΚΑΙ ΟΥΧ ΗΜΕΙΣ» (Ψαλμ.ϰθ'3΄)!!!

 

ΕΥΦΥΕΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑ!!

 

Η ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ!

Όταν ο Αίσωπος ήταν δούλος, ο κύριός του τον έστειλε μία ημέρα στην αγορά να του αγοράσει γιά το γεύμα του, το «καλλίτερο φαγητό» που θα έβρισκε.

Τότε ο Αίσωπος έφερε στον κύριο του, γλώσσες!

Ο κύριος του, βλέποντας τις γλώσσες απόρησε και αντέδρασε…

Ο Αίσωπος, τότε, του είπε:

«ΟΣ Δ᾿ ΑΝ ΠΙΗ ΕΚ ΤΟΥ ΥΔΑΤΟΣ ΟΥ ΕΓΩ ΔΩΣΩ ΑΥΤΩ, ΟΥ ΜΗ ΔΙΨΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ» (Ιωάνν. Δ΄14΄)!!!

 

Κάποτε, ένας ζωγράφος, επισκέφθηκε τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη στο κελλί του.

Ο Άγιος, με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ερώτησε:

«Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να μου ζωγραφίσεις ένα πίνακα, με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελλί μου».

Ο καλλιτέχνης, προθυμότατα, λέει στον Άγιο Παΐσιο:

«Γέροντα, μετά χαράς!! Αυτή είναι η εργασία μου. Τί θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα σας ετοιμάσω;».

«Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά;».

«Ο ΔΟΚΩΝ ΕΣΤΑΝΑΙ ΒΛΕΠΕΤΩ ΜΗ ΠΕΣΗ» (Α΄Κορινθ. Ι΄10΄)!!!

Η ΣΟΦΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΧΩΜΙΟΥ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ!!

 

Ο Όσιος Παχώμιος, είχε συνήθεια μία ή και περισσότερες φορές την εβδομάδα, να συγκεντρώνει τους Μοναχούς του Κοινοβίου του και να τους διδάσκει τον Λόγο του Θεού. Κάποτε, αντί να διδάξει ο Ίδιος, πρόσταξε τον μοναχό Θεόδωρο, νέο ακόμη στην ηλικία και αρχάριο στη μοναχική ζωή, να μιλήσει στους αδελφούς.

Ήθελε, μ’ αυτό τον τρόπο, να δοκιμάσει την υπακοή του νέου.

Ο καλός υποτακτικός, χωρίς αντιρρήσεις και ταπεινολογίες, υπάκουσε ευθύς στην προσταγή του Ηγουμένου του. Σηκώθηκε, λοιπόν, και άρχισε να διδάσκει τον Θείο Λόγο. Αυτό όμως δεν καλοφάνηκε στους γεροντότερους... Θύμωσαν και μάλιστα, επιδεικτικά, άφησαν την συγκέντρωση και έφυγαν γιά τα κελλιά τους.

Όταν τέλειωσε η διδασκαλία, έστειλε ο Όσιος και τους κάλεσε να παρουσιασθούν μπροστά του.

«Γιατί φύγατε από την σύναξη;», τους ερώτησε αυστηρά.

Η ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΨΥΧΗΣ!!

 

 

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΑΡΑΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΚΑΙ Ι.ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΝ!!!

Έφεραν κάποια δαιμονισμένη κυρία, στον Όσιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, και αυτή είπε στον Άγιο γέροντα:

«Όταν  ήμουν  13  χρονών,  έβοσκα  τα  γελάδια  σε  μία ρεματιά και εκεί βλαστήμησα τον Χριστό και τον Αντίχριστο και δαιμονίσθηκα… Τότε, μπήκε μέσα μου ο δαίμονας... Από τότε δεν είμαι καλά... Παντρεύθηκα και με πήγε ο άντρας μου στην Αγγλία, στην Γερμανία, σε όλους τους γιατρούς. Οι γιατροί δεν βρήκαν τίποτε. Δεν ξέρουν ότι έχω δαίμονα. Τώρα, με έφεραν και σε εσένα».

Και ο Όσιος Ιάκωβος απάντησε στην δαιμονισμένη γυναίκα:

«Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία!».

Και τότε αντέδρασε και φώναξε το δαιμόνιο, που είχε μέσα της:

«ΕΙΤΕ ΤΙ ΠΟΙΕΙΤΕ...» (Α’ Κορινθ.Ι’31’)!!!

 

Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ!!

 

Κάποτε, πήγε να εξομολογηθή στον πατέρα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, μία φοιτήτρια, η οποία είχε κάνει έκτρωση την περίοδο κατά την οποία ήταν αρραβωνιασμένη. Όταν μπήκε στο εξομολογητήριο και είπε στον π. Επιφάνιο το αμάρτημά της, μάλλον ψυχρά και χωρίς να συναισθάνεται τη βαρύτητά του, αυτός γιά να την φέρει σε συναίσθηση, την ερώτησε χωρίς περιστροφές:

ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΑ ΒΛΑΣΦΗΜΑ, ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑ ΤΗΝ ΑΘΕΪΑΝ!!

 

Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΝΑΔΟΧΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ!!!

 

ΑΠΛΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΙ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΣΩΣΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ!!

 

«Αυτό που ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα μέσα σε ένα γάμο, είναι η ευγνωμοσύνη! Ο ένας αγαπάει τον άλλον, γι' αυτό που του χαρίζει!

Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή!

Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά, ότι μπορεί να την προστατέψει!

ΜΟΝΟΝ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΥΤΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ!!!

 

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΔΟΣ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!!

 

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος. Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφθάσει όλα. Και γι’ αυτό βασανίζεται. Όποιος, όμως, φθάσει σε μία κατάσταση, που να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά, έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει, εκείνος είναι ευτυχισμένος.

Οι άνθρωποι, δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, που δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς! Γι’ αυτό είπε ο Χριστός: «Οὐκ ἔρχεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν» (Λουκ.ΙΖ’21’)!!!

ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΩΝ!!

 

<<Όταν κάποιος είναι ευαίσθητος και ευρεθή σε ένα σκληρό περιβάλλον και του κάνουν την ζωή μαύρη, πώς να αντέξει;

Ή πρέπει να βρίζει κ.λπ. ή να φύγει. Αλλά και να φύγει δεν μπορεί, γιατί πρέπει να ζήσει.

Του λέει, λοιπόν,  το αφεντικό: «Σου έχω εμπιστοσύνη, γιατί δεν κλέβεις, πρέπει όμως να βάζεις και σάπια ανάμεσα στα καλά. Μέσα στις καλές μπάλες τριφύλλι, πρέπει να βάλεις και λίγες χωνεμένες…». Μάλιστα, τον κάνει και διευθυντή, για να τον κρατήσει, πρέπει όμως να κάνει και έτσι, γιατί αλλιώς θα τον πετάξει από την δουλειά…

ΣΟΦΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ, ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ!!!

 

Η ΥΠΕΡΜΕΓΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!

 

Η ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ!!

 

«Όταν  τρώμε,  θα  πρέπει  να  προσευχώμασθε! Όλες  οι  τροφές,  έχουν  μέσα  τους  την δημιουργική ενέργεια του Θεού! Έτσι, με προσευχή πλησιάζουμε την υλική τροφή, γιά να μας βοηθά!

Το φαγητό, δίνει ενέργεια στο σώμα! Το χρειαζόμεθα και γιά να εργαζώμεθα και γιά να έχωμε δυνάμεις γιά προσευχή! Στους προσευχομένους, η ενέργεια του φαγητού, μετατρέπεται σε πνευματική ενέργεια!

Η ΑΣΦΑΛΗΣ ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ!!!

Κάποιος ευλαβής Χριστιανός, γιά πολλά χρόνια παρακαλούσε τον Κύριο, να του φανερώσει κάποιον άνθρωπο, που θα μπορούσε να του δείξει τον πιο σίγουρο  δρόμο  γιά  την  Βασιλεία  των  Ουρανών.

Κάποια  ημέρα, λοιπόν, κατά την διάρκεια της προσευχής του, άκουσε την εξής φωνή:

«Πήγαινε στην έξοδο της Εκκλησίας και εκεί θα εύρης τον άνθρωπο που αναζητάς».

Πηγαίνει, λοιπόν, δίχως καθυστέρηση, στην έξοδο της  Εκκλησίας,  όπου  ευρίσκει  ένα γέροντα  ζητιάνο, με κουρελιασμένα ρούχα και πληγωμένα γόνατα.

Αμέσως τον χαιρετά και του λέει:

«Καλό και ευτυχισμένο πρωϊνό, γέροντα».

Και ο γέροντας του απαντά:

ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!

 

ΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΟΥΣΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ!!

 

«Διεπίστωσα ότι, εάν η Χάρις δεν φωτίσει τον άνθρωπο, τα λόγια, όσα και αν του ομιλήσεις, δεν  προσφέρουν  καμμία  ωφέλεια...  Προς στιγμήν  τα  ακούει  και  την  άλλη  στρέφει, πάλι αιχμάλωτος, στα ίδια... Εάν, όμως, ευθύς, μαζί με τον λόγο, ενεργήσει και η Χάρις, τότε γίνεται εκείνη την ώρα αλλοίωση, με την αγαθή προαίρεση του ανθρώπου! Και αλλάζει θαυμαστώς η ζωή του, από την ώρα εκείνη!

ΟΙ ΔΥΟ ΣΩΤΗΡΙΟΙ ΦΟΒΟΙ!!!

 

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ 1844 ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ 1963!

 

Στις 24 Μαΐου 1844, ο Σάμιουελ Μορς, καθόταν μπροστά σε ένα πλήθος από Αμερικανούς γερουσιαστές, στην αίθουσα του Καπιτωλίου στην Ουάσινγκτον, έτοιμος να στείλει το πρώτο επίσημο μήνυμα, στον συνεργάτη του στη Βαλτιμόρη, εγκαινιάζοντας την πρώτη στον κόσμο τηλεγραφική γραμμή, αποστάσεως 64ων χιλιομέτρων! Ήταν μία στιγμή μεγάλης αγωνίας, καθώς θα δοκιμαζόταν επίσημα η εφεύρεση, στην οποία είχε αφιερώσει τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του!

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΤΡΙΠΤΥΧΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!

 

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑΙ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ, ΕΙΣ «ΕΥΛΟΓΑ» ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ!!

 

 

«Μου λένε μερικοί», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος:

«Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου, είμασθε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ. Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις, έτσι ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, γιά να μπορούν να ζουν πνευματικά;».

Και τους απαντώ:

«Δεν καταλαβαίνετε ότι, μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού;; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία! Αλλοίμονο, αν ήσασθαν ίδιοι χαρακτήρες…

Σκεφθήτε, τί θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο, θυμώνατε εύκολα. Θα γκρεμίζατε το σπίτι...

Ή, εάν και οι δύο ήσασθαν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασθαν όρθιοι...

Η ΕΚ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΣ!!!