Όταν ο Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης πρωτοΐδρυσε το Κοινόβιό του, αυτό ήταν τόσο πτωχό, ώστε συχνά δεν υπήρχαν, ούτε τα απολύτως αναγκαία γιά τη συντήρηση των μοναχών.
Ένα Μεγάλο Σάββατο απόγευμα περίμεναν, να εορτάσουν το Πάσχα. Οι μοναχοί έψαχναν απελπισμένοι σε όλο το Μοναστήρι, μήπως βρουν όχι τίποτα φαγώσιμο, αλλά ένα μικρό πρόσφορο γιά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Δεν τους ένοιαζε αν το Πάσχα θα έμεναν νηστικοί. Δεν ήθελαν όμως να χάσουν την Θεία Κοινωνία. Αφού δεν βρήκαν τίποτε το ανέφεραν στον Όσιο Θεοδόσιο.
Εκείνος τους άκουσε με απόλυτη ηρεμία, σαν να μην συνέβαινε τίποτε. Ούτε την ανησυχία τους συμμεριζόταν. Έδωσε μάλιστα εντολή, να ετοιμάσουν το Άγιο Βήμα γιά την Θεία Λειτουργία, καθώς και την πασχαλινή τράπεζα.
«Μάταιη παρηγοριά», ψιθύρισαν μερικοί μοναχοί.
