Όταν κάποτε ασκήτευε ο αββάς Σιλουανός στο όρος Σινά, ο μαθητής του Ζαχαρίας καθώς έφευγε γιά κάποιο διακόνημα, λέγει στον γέροντά του:
«Άφησε αββά να τρέξει νερό και πότισε τον κήπο».
Και εκείνος εβγήκε να ποτίσει έχοντας σκεπασμένο το πρόσωπό του με κουκούλα και έβλεπε μόνο εκεί που πατούσε. Εκείνη την ώρα τον συνάντησε ένας αδελφός και, όταν τον είδε από μακριά, κατάλαβε τί έκανε.
«Άφησε αββά να τρέξει νερό και πότισε τον κήπο».
Και εκείνος εβγήκε να ποτίσει έχοντας σκεπασμένο το πρόσωπό του με κουκούλα και έβλεπε μόνο εκεί που πατούσε. Εκείνη την ώρα τον συνάντησε ένας αδελφός και, όταν τον είδε από μακριά, κατάλαβε τί έκανε.