<<Ο Αββάς Ιωάννης με μερικούς ακόμη αδελφούς επήγαιναν, να επισκεφθούν κάποια μακρινή Σκήτη. Περπατώντας όμως νυχτώθηκαν και ο μοναχός πού τους είχαν δώσει γιά οδηγό έχασε τον δρόμο. Οι αδελφοί το κατάλαβαν και ερώτησαν τον Αββά ιδιαιτέρως:
«Τί πρέπει να κάνωμε τώρα, Αββά;
Εάν εξακολουθήσωμε να προχωρούμε, κινδυνεύουμε σ’ αυτήν εδώ την απέραντη έρημο…»
Είπε τότε ο αγαθός Γέροντας:
«Εάν δείξωμε πώς καταλάβαμε ότι έχασε το δρόμο, θα εντραπή και έτσι θα στενοχωρηθή ο αδελφός… Θα προφασισθώ καλλίτερα πώς είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να περπατήσω άλλο, και έτσι θα μείνωμε εδώ μέχρι να ξημερώση».
Έτσι και έκανε γιά να μην λυπήση τον οδηγό τους>>!!!
Γεροντικόν.
