Κάποιος αγιορείτης μοναχός, είπε στον ηγούμενο του Κοινοβίου, ότι θα άφηνε τη Μονή και θα πήγαινε να ζήσει στην κορυφή του Άθωνα, μέσα στην ησυχία και αυτό διότι στο Μοναστήρι είχε πολύ θόρυβο.
Τον συμβούλευσε ο ηγούμενος να κάνει υπακοή και να μην πάει.
Αλλά αυτός... τίποτε, ήταν αποφασισμένος.
Πήγε, λοιπόν, στον Άθωνα.
Ήταν καλοκαίρι και το βράδυ, ήλθαν μεγάλα και πολλά κουνούπια και έκαναν πολύ θόρυβο, σε σημείο που δεν μπόρεσε ο μοναχός να κλείσει μάτι…
Το πρωΐ ήλθαν κάτι βατράχια και άρχισαν να κοάζουν, χωρίς σταματημό...
«Καλά, που βρέθηκαν όλα αυτά;» αναρωτιόταν ο μοναχός.
