<<Η μητέρα μου, έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν, αλλά είχε μιά αρχοντιά! Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, γιά να μην με στενοχωρήσει! Εμένα, όμως, αυτή η συμπεριφορά, μου ράγιζε την καρδιά!
«Κοίταξε», έλεγα μέσα μου, «εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει»!
Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω!
Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;
