« Χριστέ μου, δόστου τη χαρά, τη μόνη που μπορούσε να σου ζητήση απάνω εκεί νοσταλγικά η ψυχή του. Κάνε το θάμμα κι άσε τον να ζήση όπως εζούσε σε μια μεριά που, τάχατες, να μοιάζη το νησί του.