Κάποτε, δώρισαν σ’ ένα Βασιλιά δύο νεογέννητα γεράκια και εκείνος αμέσως τα έδωσε γιά να τα εκπαιδεύσουν. Μετά από καιρό, ο εκπαιδευτής είπε στον Βασιλιά, πως το ένα από τα δύο μικρά γεράκια είχε ήδη εκπαιδευθή και πετούσε.
«Και το άλλο;» ερώτησε ο Βασιλιάς.
«Λυπάμαι, Μεγαλειότατε, αλλά το άλλο συμπεριφέρεται παράξενα και αφύσικα. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει να φύγει από το κλαδί που κάθησε από την πρώτη ημέρα. Μάλιστα, ένας υπηρέτης αναγκάζεται κάθε μέρα, να ανεβαίνει μέχρι το κλαδί γιά να το ταΐσει...», αποκρίθηκε ο εκπαιδευτής.
Ο Βασιλιάς φώναξε έμπειρους θεραπευτές και σοφούς συμβούλους, αλλά κανένας δεν κατάφερε να μετακινήσει το γεράκι από το κλαδί...
Κάθε μέρα, το κοίταζε από το παράθυρο του και τον έπιανε στενοχώρια και θλίψη...
Αποφάσισε, λοιπόν, και έβγαλε ένα διάταγμα με το οποίο ζητούσε από τον Λαό του να τον βοηθήσει.
Έτσι και έγινε.
