Η ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΔΙ' ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!!!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΗΣ, ΕΚ ΘΕΟΥ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ!!!

  

Την δεκαετία του 1980, κάποιο πνευματικό παιδί του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ήταν τριτοετής εις τη Σχολή Ικάρων της Πολεμικής Αεροπορίας. Ενημερώθηκε λοιπόν, ότι θα έπρεπε να μεταβή εις την Καλαμάτα διά την συνέχεια της εκπαιδεύσεώς του.

Ο νέος, την προηγουμένη ημέρα της αναχωρήσεώς του, επισκέφθηκε τον π. Επιφάνιο διά να πάρη την ευχή του και να τον ερωτήση, εάν είχε κάποιον γνωστό, εις τον οποίο να μπορή ν’ απευθυνθή, προκειμένου να έχη και εκείνος, ένα δικό του άνθρωπο, εις τον άγνωστο, μέχρι τότε, τόπο που θα επήγαινε.

Πραγματικά, ο π. Επιφάνιος του συνέστησε ένα άλλο πνευματικό του παιδί, που έμενε εις την Καλαμάτα. Του είπε ότι ηλικιακά ήταν αρκετά μεγαλύτερός του, όμως εις τον άνθρωπο αυτόν θα εύρισκε πραγματικό στήριγμα.

Ο κ. Γιώργος ήταν ένας πολύ πνευματικός άνθρωπος, με μία εξαίρετη σύζυγο, την κα Αθανασία, είχαν και τέσσερα υπέροχα παιδιά. Τον εδέχθησαν με πολλή αγάπη, τον εφιλοξενούσαν, τον συνεβούλευαν, τον είχαν σαν ψυχοπαίδι τους. Η κα Αθανασία πάντα του έλεγε:

«Μην ξεχνάς παιδί μου, να κάνης πάντα το καθήκον σου απέναντι εις τον Θεόν και τους ανθρώπους!»!

Ο νέος στρατιωτικός, τελειώνοντας την εκπαίδευσί του, έφυγε από την Καλαμάτα. Έκανε οικογένεια και έγινε μάλιστα πολύτεκνος! Όλα αυτά τα χρόνια, όμως, δεν παρέλειπε ποτέ, να επικοινωνή τηλεφωνικά με τον κ. Γιώργο και την κα Αθανασία, εκφράζοντάς τους, σε κάθε ευκαιρία, την ευγνωμοσύνη του γιά την φιλοξενία που έλαβε από την ευλογημένη οικογένειά τους.

Μετά από πολλά χρόνια γάμου, η σύζυγος του κ. Γιώργου, η κα Αθανασία εκοιμήθη…