<<Την ζωή του πνευματικού κόσμου, ο γέροντας Σιλουανός την αντιλαμβανόταν σαν κάτι ενιαίο. Κι αυτή η ενότητα κάνει κάθε πνευματικό φαινόμενο ν’ αντανακλά αναπόφευκτα στην κατάσταση όλου αυτού του κόσμου. Έτσι, αν το φαινόμενο είναι αγαθό, τότε όλος ο κόσμος των Αγίων Πνευμάτων, «όλοι οι Ουρανοί» χαίρονται! Και αντιθέτως, αν είναι κακό, θλίβονται... Παρόλο που κάθε πνευματικό φαινόμενο αφήνει αναπόφευκτα τη σφραγίδα του σ’ ολόκληρη την ύπαρξη του Πνευματικού κόσμου, η λεπτή διαίσθηση, γιά την οποία μιλούσε ο Γέροντας, προσιδιάζει κυρίως στους Αγίους!
Αυτή την γνώση, που ξεπερνά τα στενά ανθρώπινα όρια, την απέδιδε στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Η ψυχή «βλέπει» με το Άγιο Πνεύμα όλο τον κόσμο και τον αγκαλιάζει με αγάπη! Ο Γέροντας ήταν βέβαιος πως οι Άγιοι ακούουν τις προσευχές μας! Έλεγε, πως αυτό είναι φανερό από τη διαρκή πείρα της επικοινωνίας με τους Αγίους στην προσευχή. Αυτό το χάρισμα το παίρνουν οι Άγιοι «εκ μέρους» ήδη εδώ στη γη, από το Άγιο Πνεύμα, μετά την κοίμησή τους όμως, το χάρισμα αποκτά ασυγκρίτως μεγαλύτερη διάσταση!
