Ένας αδελφός υπέβαλε την εξής ερώτησιν εις τον Αββάν Μωϋσήν:
«Ας υποθέσωμεν ότι, ένας άνθρωπος τιμωρεί τον δούλον του διά κάποιαν αμαρτίαν, την οποίαν έπραξε.
Τί πρέπει να είπη ο δούλος;».
Και ο Αββάς απήντησεν:
«Εάν είναι δούλος καλός, θα είπη:
“Κύριε, ελέησόν με, ημάρτησα”.
Ο αδελφός ηρώτησε πάλιν:
«Τίποτε άλλο δεν λέγει ο δούλος;».
Και ο Αββάς πάλιν απήντησε:
«Τίποτε άλλο!
Διότι αφού ανεγνώρισε και ωμολόγησε το σφάλμα του και είπε το “ημάρτησα”,
αμέσως ο Κύριος τον λυπάται και τον συγχωρεί»!!!
Ευεργετινός.
