<<Μιά φορά, έφεραν ένα τσουβάλι με πατάτες, κάτω εις τον αρσανά μας. Ζήτησα λοιπόν από κάποιον αρχάριο υποτακτικό (τώρα πιά δεν είναι στη συνοδεία μας), να πάει να το φέρει επάνω, αλλά αυτός είπε ότι είναι κουρασμένος και δεν πήγε να το φέρει.
Έτσι πήγα εγώ να το φέρω.
Όταν έφθασα κάτω, ήταν σταματημένο εκεί ένα κρις-κράφτ. Τους έκανα νόημα, και ήλθαν πιο κοντά μου. Ήταν δύο κύριοι μέσα. Ήσαν μάλιστα καθηγηταί Πανεπιστημίου.
«Γέροντα», λέει ο ένας, «μήπως γνωρίζετε τον παπα-Εφραίμ, που μένει εκεί επάνω;»
«Εγώ είμαι», απήντησα.
Τότε, εκείνος είπε:
«Γέροντα, εσείς οι μοναχοί είσθε όντως μακάριοι, διότι ζείτε ακριβώς και με συνέπεια την Χριστιανική ζωή!»!
Όταν επέστρεψα στο κελλί, λέω εις τον υποτακτικό το περιστατικό με τους καθηγητάς. Τότε λέει αυτός, με πολλή αναίδεια:
